ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΠΙΠΕΡΑΚΗΣ «Ο Παγκανίνι της Λύρας» Ένας εκ των τριών μεγαλύτερων Λυράρηδων παγκοσμίως...
Ο Χαρίλαος Πιπεράκης γεννήθηκε το 1895 στο χωριό Ξηροστέρνι, της Επαρχίας Αποκωρόνου, του νομού Χανιών. Ο Χαρίλαος ο "Κρητικός", όπως ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό, ήταν ο πρώτος που διέδωσε την Κρητική μουσική τόσο στην Κρήτη όσο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Σε ηλικία μόλις 14 χρόνων το 1919, θεωρήθηκε ένα από τους εξαίρετους εκτελεστές της Κρητικής λύρας.
Έφηβος ακόμη, το 1912 έχοντας μοναδικό εφόδιο την τέχνη του, αποφασίζει το μεγάλο ταξίδι στην Αμερική. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Γιώργου Κατσαρού , που υπήρξε για δεκάδες χρόνια φίλος, συνεργάτης και σύντροφος του στο πάλκο, ο Χαρίλαος ήταν ήδη διάσημος πριν από το 1920 και στα χρόνια του Μεσοπολέμου θεωρήθηκε ο σημαντικότερος και διασημότερος λυράρης-τραγουδιστής που πέρασε ποτέ από την Αμερική. Στο πέρασμα του, κατά τη διάρκεια των πολύμηνων περιοδειών που πραγματοποιούσαν οι διάφορες κομπανίες των ελλήνων μουσικών, ξεσήκωνε όχι μόνο τους Κρητικούς των περιοχών όπου έπαιζε, αλλά και ανθρώπους από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
Με το πέρασμα των χρόνων εμπλούτισε το ρεπερτόριο του με τραγούδια από διάφορες περιοχές του ελληνισμού αλλά και από γειτονικές μεσογειακές χώρες. "Με όση άνεση και ευχέρεια απέδιδε τα τραγούδια της μουσικής παράδοσης της Κρήτης, το ίδιο τέλεια έπαιζε τραγούδια και σκοπούς από τα βάθη της Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ως και τους γρήγορους ήχους των λαών της Βαλκανικής, ρεμπέτικα ή ελαφρά τραγούδια της πατρίδας, ως και κλασικούς χορούς των ευρωπαϊκών σαλονιών".
Παρόμοιος όμως ήταν και ο ξεσηκωμός των συμπατριωτών του στις λίγες φορές όπου βρέθηκε στην Κρήτη στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Λέγεται πως η έλευση του κάθε φορά προκαλούσε συνωστισμό. Το 1928 όταν επέστρεψε για λίγο στην Κρήτη συναντήθηκε με πολλούς μουσικούς της εποχής, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος Χανιώτης βιολάτορας Γιώργος Μαριάνος και ο μεγάλος Ρεθεμνιώτης λαουτιέρης και τραγουδιστής Γιάννης Μπερνιδάκης (Μπαξεβάνης), όπου και διοργάνωσαν στην προκυμαία του Ρεθύμνου ένα διήμερο γλέντι που άφησε εποχή .
Ο Χαρίλαος αν και παίζει στο πάλκο από τα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα, στη δισκογραφία εμφανίζεται το 1926, ιδρύοντας μαζί με άλλους μια δική τους εταιρεία δίσκων με το όνομα "Φάρος" και ηχογραφεί 14 τραγούδια, εκ των οποίων πέντε παραδοσιακά ρεμπέτικα και εννέα κρητικά. Ανάμεσά τους τα περίφημα συρτά "Το ξηροστεριανό νερό" και " Λουσακιανό κρασί".
Τον είπαν "θεό της μουσικής" (στην Αμερική), ή "Μπουγιούκ Σειτάν", δηλαδή "Μεγάλο Διάβολο" (στην Ανατολή), ή "Παγκανίνι της λύρας" (Στην Ευρώπη) και μπήκε στο Πάνθεον των τριών μεγάλων της λύρας ανά τον κόσμο(μαζί με τον Νταμουρή Τζεμίλ Μπέη και το Λάμπρο Λεονταρίτη).
Ο Χαρίλαος Πιπεράκης γεννήθηκε το 1895 στο χωριό Ξηροστέρνι, της Επαρχίας Αποκωρόνου, του νομού Χανιών. Ο Χαρίλαος ο "Κρητικός", όπως ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό, ήταν ο πρώτος που διέδωσε την Κρητική μουσική τόσο στην Κρήτη όσο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Σε ηλικία μόλις 14 χρόνων το 1919, θεωρήθηκε ένα από τους εξαίρετους εκτελεστές της Κρητικής λύρας.
Έφηβος ακόμη, το 1912 έχοντας μοναδικό εφόδιο την τέχνη του, αποφασίζει το μεγάλο ταξίδι στην Αμερική. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Γιώργου Κατσαρού , που υπήρξε για δεκάδες χρόνια φίλος, συνεργάτης και σύντροφος του στο πάλκο, ο Χαρίλαος ήταν ήδη διάσημος πριν από το 1920 και στα χρόνια του Μεσοπολέμου θεωρήθηκε ο σημαντικότερος και διασημότερος λυράρης-τραγουδιστής που πέρασε ποτέ από την Αμερική. Στο πέρασμα του, κατά τη διάρκεια των πολύμηνων περιοδειών που πραγματοποιούσαν οι διάφορες κομπανίες των ελλήνων μουσικών, ξεσήκωνε όχι μόνο τους Κρητικούς των περιοχών όπου έπαιζε, αλλά και ανθρώπους από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
Με το πέρασμα των χρόνων εμπλούτισε το ρεπερτόριο του με τραγούδια από διάφορες περιοχές του ελληνισμού αλλά και από γειτονικές μεσογειακές χώρες. "Με όση άνεση και ευχέρεια απέδιδε τα τραγούδια της μουσικής παράδοσης της Κρήτης, το ίδιο τέλεια έπαιζε τραγούδια και σκοπούς από τα βάθη της Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ως και τους γρήγορους ήχους των λαών της Βαλκανικής, ρεμπέτικα ή ελαφρά τραγούδια της πατρίδας, ως και κλασικούς χορούς των ευρωπαϊκών σαλονιών".
Παρόμοιος όμως ήταν και ο ξεσηκωμός των συμπατριωτών του στις λίγες φορές όπου βρέθηκε στην Κρήτη στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Λέγεται πως η έλευση του κάθε φορά προκαλούσε συνωστισμό. Το 1928 όταν επέστρεψε για λίγο στην Κρήτη συναντήθηκε με πολλούς μουσικούς της εποχής, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος Χανιώτης βιολάτορας Γιώργος Μαριάνος και ο μεγάλος Ρεθεμνιώτης λαουτιέρης και τραγουδιστής Γιάννης Μπερνιδάκης (Μπαξεβάνης), όπου και διοργάνωσαν στην προκυμαία του Ρεθύμνου ένα διήμερο γλέντι που άφησε εποχή .
Ο Χαρίλαος αν και παίζει στο πάλκο από τα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα, στη δισκογραφία εμφανίζεται το 1926, ιδρύοντας μαζί με άλλους μια δική τους εταιρεία δίσκων με το όνομα "Φάρος" και ηχογραφεί 14 τραγούδια, εκ των οποίων πέντε παραδοσιακά ρεμπέτικα και εννέα κρητικά. Ανάμεσά τους τα περίφημα συρτά "Το ξηροστεριανό νερό" και " Λουσακιανό κρασί".
Τον είπαν "θεό της μουσικής" (στην Αμερική), ή "Μπουγιούκ Σειτάν", δηλαδή "Μεγάλο Διάβολο" (στην Ανατολή), ή "Παγκανίνι της λύρας" (Στην Ευρώπη) και μπήκε στο Πάνθεον των τριών μεγάλων της λύρας ανά τον κόσμο(μαζί με τον Νταμουρή Τζεμίλ Μπέη και το Λάμπρο Λεονταρίτη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου