ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
“Ο Νουρέγιεφ της Κρήτης” λέει....
Η χορευτική στάση του Κρητικού χορευτή χαρακτηρίζεται ευθυτενής με ανοικτούς τους ώμους και τα χέρια πάνω από το ύψος των ώμων με τα δάκτυλα, είτε να παίζουν μπαλόνια, είτε να κινούνται όλα μαζί στο ρυθμό της μουσικής. Τα χέρια επίσης, είτε κινούνται ρυθμικά στο ρυθμό του εκάστοτε χορού, είτε παίζουν παλαμάκια κρατώντας το μουσικό ρυθμό. Έτσι ο θεατής γνωρίζει και μόνο από την κίνηση των χεριών το είδος του χορού.
Πολλές φορές ο χορευτής χρησιμοποιεί ταυτόχρονα ολόκληρα και τα δύο άνω άκρα, από τον ώμο ως τα χέρια δημιουργώντας μια μεγάλη αγκαλιά σαν να χορεύει μια ντάμα. Με αυτό τον τρόπο εκφράζει καλύτερα τα συναισθήματα που τον πλημμυρίζουν. Έτσι, ενώ ο κρητικός χορός εκτελείται κυρίως με τα πόδια, έχει συγκεκριμένες λαβές με τα χέρια και χαρακτηρίζεται από τη σωστή στάση του σώματος.
Με άλλα λόγια στο χορό συμμετέχει ισότιμα όλο το σώμα για να μπορέσει να συμπεριλάβει όλο το μεγαλείο του, δίδοντας ταυτόχρονα πρωτεύοντα ρόλο στην χορευτική κίνηση των χεριών για τη διατήρηση του ρυθμού, το λεβέντικο ύφος και τον τονισμό του βηματισμού. Η χορευτική στάση του γνήσιου Κρητικού χορευτή που αποπνέει ευγένεια, αρχοντιά, λεβεντιά, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Σε αυτό συντελεί η ψιλόλιγνη κορμοστασιά του χορευτή με τα μακριά χέρια και τη στενή μέση με αποτέλεσμα μια οπτική και κινητική αρμονία που αποδίδουν μεγαλύτερη χάρη στο χορό.
Ο βηματισμός του είναι στραταριστός , σταυρωτός με πολλές στροφές, τσακίσματα , καθίσματα , στάσεις και ο χορευτής γίνεται ένα με τη γη, ενώ όταν κάνει το σάλτο, είναι σβέλτος και ελαφρύς. Στο ταλίμι το χέρι κινείτε με μια διακοπτόμενη, τελετουργική κίνηση, όπως τραβούσαν το κρητικό μαχαίρι οι πρόγονοί μας στη μάχη. Δεν υπήρχαν πολλά ταλίμια , ανάλογα με την ψυχική διάθεση του χορευτή.
Οι διαρκείς χορευτικοί αυτοσχεδιασμοί του είναι απρόβλεπτοι και σε καμία περίπτωση δεν επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο. Καμία περιττή κίνηση δεν υπάρχει στο χορό του. Οι λιτές και συνάμα πλούσιες σε συναισθήματα χορευτικές κινήσεις, αποδίδουν σε κάθε χορό το ύφος του, ενώ ταυτόχρονα ξεγυμνώνουν μπροστά στον θεατή την χορευτική ψυχή του χορευτή κάνοντάς τον να μιλά με το Θεό...
Ο κρητικός χορός εκφράζεται μέσα από την ψυχή και αναπτύσσει στο μέγιστο βαθμό την αισθητική του χορού σε συνάρτηση πάντα με την πολεμική και θρησκευτική διάσταση που τον χαρακτηρίζουν. Το χορευτικό ήθος και η ξεχωριστή χορευτική εκφραστική ικανότητα πρέπει να διακρίνουν κάθε Κρητικό χορευτή.
“Ο Νουρέγιεφ της Κρήτης” λέει....
Η χορευτική στάση του Κρητικού χορευτή χαρακτηρίζεται ευθυτενής με ανοικτούς τους ώμους και τα χέρια πάνω από το ύψος των ώμων με τα δάκτυλα, είτε να παίζουν μπαλόνια, είτε να κινούνται όλα μαζί στο ρυθμό της μουσικής. Τα χέρια επίσης, είτε κινούνται ρυθμικά στο ρυθμό του εκάστοτε χορού, είτε παίζουν παλαμάκια κρατώντας το μουσικό ρυθμό. Έτσι ο θεατής γνωρίζει και μόνο από την κίνηση των χεριών το είδος του χορού.
Πολλές φορές ο χορευτής χρησιμοποιεί ταυτόχρονα ολόκληρα και τα δύο άνω άκρα, από τον ώμο ως τα χέρια δημιουργώντας μια μεγάλη αγκαλιά σαν να χορεύει μια ντάμα. Με αυτό τον τρόπο εκφράζει καλύτερα τα συναισθήματα που τον πλημμυρίζουν. Έτσι, ενώ ο κρητικός χορός εκτελείται κυρίως με τα πόδια, έχει συγκεκριμένες λαβές με τα χέρια και χαρακτηρίζεται από τη σωστή στάση του σώματος.
Με άλλα λόγια στο χορό συμμετέχει ισότιμα όλο το σώμα για να μπορέσει να συμπεριλάβει όλο το μεγαλείο του, δίδοντας ταυτόχρονα πρωτεύοντα ρόλο στην χορευτική κίνηση των χεριών για τη διατήρηση του ρυθμού, το λεβέντικο ύφος και τον τονισμό του βηματισμού. Η χορευτική στάση του γνήσιου Κρητικού χορευτή που αποπνέει ευγένεια, αρχοντιά, λεβεντιά, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Σε αυτό συντελεί η ψιλόλιγνη κορμοστασιά του χορευτή με τα μακριά χέρια και τη στενή μέση με αποτέλεσμα μια οπτική και κινητική αρμονία που αποδίδουν μεγαλύτερη χάρη στο χορό.
Ο βηματισμός του είναι στραταριστός , σταυρωτός με πολλές στροφές, τσακίσματα , καθίσματα , στάσεις και ο χορευτής γίνεται ένα με τη γη, ενώ όταν κάνει το σάλτο, είναι σβέλτος και ελαφρύς. Στο ταλίμι το χέρι κινείτε με μια διακοπτόμενη, τελετουργική κίνηση, όπως τραβούσαν το κρητικό μαχαίρι οι πρόγονοί μας στη μάχη. Δεν υπήρχαν πολλά ταλίμια , ανάλογα με την ψυχική διάθεση του χορευτή.
Οι διαρκείς χορευτικοί αυτοσχεδιασμοί του είναι απρόβλεπτοι και σε καμία περίπτωση δεν επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο. Καμία περιττή κίνηση δεν υπάρχει στο χορό του. Οι λιτές και συνάμα πλούσιες σε συναισθήματα χορευτικές κινήσεις, αποδίδουν σε κάθε χορό το ύφος του, ενώ ταυτόχρονα ξεγυμνώνουν μπροστά στον θεατή την χορευτική ψυχή του χορευτή κάνοντάς τον να μιλά με το Θεό...
Ο κρητικός χορός εκφράζεται μέσα από την ψυχή και αναπτύσσει στο μέγιστο βαθμό την αισθητική του χορού σε συνάρτηση πάντα με την πολεμική και θρησκευτική διάσταση που τον χαρακτηρίζουν. Το χορευτικό ήθος και η ξεχωριστή χορευτική εκφραστική ικανότητα πρέπει να διακρίνουν κάθε Κρητικό χορευτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου