Ο Αθλητισμός Γεννήθηκε στην Κρήτη.

Ο κλασικός αθλητισμός με τα αγωνίσματα στίβου, που είχε πάρει τόσο σπουδαία θέση στην κοινωνική ζωή – κρατών της αρχαιότητας, έχει την καταγωγή του από την Κρήτη.
Ακόμα και αν δεν είχαμε καμιά ιστορική μαρτυρία και μόνο η παράσταση της Κνωσού της ταυροκαθαψίας, της ταυρομαχίας, όπως τη λέμε που η επιθετική στάση του ταύρου βρίσκεται σε τέλεια εξάρτηση, ενώ συγχρόνως αθλητές και αθλήτριες εκτελούν επικίνδυνες ακροβατικές ασκήσεις στη ράχη του φτάνει για να κάνουμε πολλές σκέψεις.
Γιατί οι ασκήσεις αυτές απαιτούν μεγάλη ακροβατική δεξιοτεχνία, ικανότητα, θάρρος, που επιτυγχάνονται με μακροχρόνια επιμονή και συνεχή άσκηση. Το σπουδαίο όμως είναι πως η Μινωική Κρήτη ο αθλητισμός δεν αντιμετωπιζόταν με την στενή και περιορισμένη αντίληψη  που παρατηρείτε στην εποχή μας,, σαν εξαίρεση και μεμονωμένα, αφήνοντας όσους είχαν αθλητικό ταλέντο και έφεση να τα βγάλει πέρα μόνος του.
Οι νέοι μέχρι μιας ορισμένης ηλικίας γυμναζόταν μόνοι τους, άγνωστο γιατί και λεγόταν ΄΄ σκότιοι΄΄. Με το μέστωμά τους που έβγαιναν στην κοινωνία, κατατάσσονταν στις ΄΄αγέλες΄΄ και γυμναζόταν κάτω από την επίβλεψη του αγελάτη.
Έχουμε δηλαδή εδώ ένα φαινόμενο πάγνοινου αθλητισμού, με την καθολική συμμετοχή των εφήβων και των νέων. Εκεί καλλιεργούσαν με τις γυμναστικές ασκήσεις τη μυϊκή δύναμη το θάρρος, την ανδρεία, την πειθαρχία, αρχές και επιδιώξεις του αθλητισμού.
Τα μέλη της αγέλης είχαν κοινό συσσίτιο, που το παρείχε η πολιτεία δωρεάν. Εκτός όμως από αυτά, μέλη μα της Πολιτείας ήταν και η πνευματική καλλιέργεια των νέων. Γιατί εκτός από τον αθλητισμό, τροφή κατάλληλη για τη σωματική ανάπτυξη, η Πολιτεία παρείχε στους νέους και πνευματική τροφή, αυτή που ο Αιλιανός μας λέγει στην ιστορία του. ΄΄Κρήτες τους παίδεας, ίνα εκ της μουσικής, μανθάνειν πρώτον τους νόμους εκέλευιν μετά μελωδίας, ίνα εκ της μουσική ψυχαγωγούνται και  ευκολώτερους αυτούς τη μνήμη διαλαμβάνωση και ίνω μήτι των  κεκωλυμένων πράξαντες αγνοία πεποιηκέναι, την απολογίαν έχωσιν… Δεύτερον Δε μάθημα έταξαν τους των θεών ύμνους μανθάνειν. Τρίτον τα των αγαθών ανδρών εγκώμια΄΄.
Για να γίνονται λοιπόν σωστοί πολίτες οι Κρήτες, από την παιδική του ηλικία, η πολιτεία φρόντιζε, όχι μόνο για την υγιεινή τους ανάπτυξη, αλλά και για την πνευματική και ηθική τους ανάπτυξη, με τι να τους μαθαίνει:
1.       Τους νόμους της πολιτείας. Για να τους μαθαίνουν μάλιστα καλύτερα και ευκολότερα και να μην τους ξεχνούν, τους είχαν μελοποιήσει και τους μάθαιναν τραγουδιστά.
2.       Να τους ψυχαγωγεί με τη μουσική.
3.       Διδάσκονταν τη θεοσέβεια με τους ύμνους των θεών.
4.       Μάθαιναν την ιστορία της πατρίδας των με την ξεχωριστή έξαρση των κατορθωμάτων των ηρώων, των αγαθών ανδρών.
Μια και η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτειρα, με την εμπορική και πνευματική επικοινωνία με την άλλη Ελλάδα, όπως ήταν φυσικό μετέφερε και τον αθλητισμό. Κατά την παράδοση, τους Ολυμπιακούς αγώνες τους θέσπισε ο Ίδης Ηρακλής (όχι ο Ηρακλής που ξέρουμε με τους 12 άθλους). Ο Ίδης Ηρακλής, είναι ένας από τους 5 αδελφούς Κουρήτες ή Δάκτυλοι, στους οποίους η Θεά Ρέα, η γυναίκα του Κρόνου παράδωσε το νεογέννητο Δία να τον κρύψουν και να τον φροντίσουν, για να γλιτώσει από τη βουλιμία του πατέρα του Κρόνου που έτρωγε τα παιδιά του, για να μην του πάρουν τον θρόνο.
Αργότερα ο Ίδης Ηρακλής πήγε από την Κρήτη στην Αρχαία Ολυμπία και ίδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες θέλοντας μάλιστα να τιμήσει τα  αδέλφια του, που μαζί με αυτόν ήταν πέντε, όρισε οι αγώνες να γίνονται κάθε πέμπτο χρόνο, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί, τέσσερα πλήρη χρόνια.
Η πρώτη Ολυμπιάδα που έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες, τοποθετούνται ατο έτος 776 π.Χ. Η χρονιά αυτή αποτελεί και την αφετηρία από την οποία οι αρχαίοι μετρούσαν και τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα.
Και μόνον αν λάβουμε υπ΄όψιν μας τα φοβερά και αγεφύρωτα μίση που χώριζαν τις πόλεις – κράτη της αρχαιότητας μεταξύ τους από τη μια και τις τρομακτικές διαστάσεις που έπαιρναν οι καταστροφές από τις συγκρούσεις μεταξύ τους, που καμιά δύναμη δεν μπορούσε να τις σταματήσει παρά μόνο οι εκεχειρίες, μπορούμε να πάρουμε μια μικρή ιδέα του τι σήμαινε γι΄αυτούς αθλητισμός, αθλητική ιδέα και Ολυμπιακό πνεύμα.
Παρ΄όλο Δε που ο Θεοδόσιος ο Μέγας τους έθεσε εκτός νόμου με το διάταγμα του της καταργήσεως των Ολυμπιακών αγώνων και του αθλητισμού στα 394 μ.Χ. που για 14 αιώνες έμεινε στην αφάνεια και τη λησμονιά, εν τούτοις ο κλασικός αθλητισμός και οι Ολυμπιακοί αγώνες, ξανάρχισαν χάρη στις προσπάθειες του Ελλημολάτρη Γάλλου Βαρόνου Rierre de Coubertin. Το βέβαιο πάντως είναι ότι προτού οι αρχαίοι Έλληνες αρχίσουν να μαζεύονται στην Αρχαία Ολυμπία, όπως τους υπέδειξε ο ΄΄Ιδης Ηρακλής, οι Κρήτες με την φροντίδα της πολιτείας ήξεραν να γυμνάζονται πολλούς αιώνες πρωτύτερα.

Του Μ.Μ.Κουτσουράκη

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Όσοι ξέρουν και αγαπούν την Κρήτη, ξέρουν ότι η σχέση τους μαζί της δεν
είναι ότι ταξιδεύουν "σε" αυτήν, αλλά ότι ταξιδεύουν "με" αυτήν

Όμορφη που 'ναι η Κρήτη

Στίχοι: Νίκος Καζαντζάκης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Μανώλης Λιδάκης
Παρουσίαση: ΚαΤερίνη Τζι

Όμορφη που `ναι η Κρήτη, όμορφη.
Έι και να 'μουνα αετός
να την καμάρωνα όλη,
απ' την κορφή του αγέρα.

Παντέρμη Κρήτη πόσες γενιές φωνάζεις,
ποιος σ' ακούει...

Φοβέρα θέλει κι ο Θεός
για να κάνει το θάμα του.
Πιάσε το ντουφέκι,
πιάσε πάλι το ντουφέκι.

Ο γύρος της Κρήτης σε 5 λεπτά

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

Τα Γραμματόσημα της Κρήτης

Δημοσιεύτηκε την 22-05-2014 / 06:39

Όπως είναι γνωστό, την Κρήτη κατείχε η Οθωμανική Αυτοκρα­τορία από το έτος 1669 και κατά συνέπεια την έκδοση και κυκλο­φορία των πρώτων γραμματοσή­μων της από το 1862 μέχρι το 1898 ήταν φυσικό να είχαν ανα­λάβει τα τουρκικά ταχυδρομεία που λειτουργούσαν στο νησί και να κυκλοφορούν σε αυτά οι διά­φορες εκδόσεις και σειρές γραμ­ματοσήμων της Τουρκικής Ταχυ­δρομικής Υπηρεσίας κατά το εν λόγω χρονικό διάστημα.

Τα γραμματόσημα αυτά θεωρούνται κρητικά εφόσον φέρουν σφραγί­δες τουρκικών ταχυδρομείων Κρήτης.

Τα γραμμα­τόσημα της δεύτερης σειράς. Το 1904, λόγω εξάντλησης της πρώ­της σειράς η Κρητική Πολιτεία παράγγειλε και εκτύπωσε, πάλι στο Λονδίνο, νέα σειρά.

Μέχρι τη σύσταση του νέου κρητικού κράτους, της Κρητικής Πολιτείας, και για μια σύντομη περίοδο (1898-1899) η Κρήτη δι­οικείται από τις ξένες εγγυή­τριες Μεγάλες Δυνάμεις (Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία, Ιταλία) και μετά το διορισμό του πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας ως υπάτου Αρμοστή Κρήτης, άρχισαν να οργανώνο­νται οι θεσμοί και οι υπηρεσίες της Κρητικής Πολιτείας, όπως ο­νομάστηκε το αυτόνομο κράτος της Κρήτης.

Με το διάταγμα της 17/4/1899 ο ύπατος Αρμοστής διόρισε πέντε συμβούλους (υπουργούς). Το υ­πουργείο Συγκοινωνίας και Δη­μόσιας Ασφάλειας είχε αρμοδιό­τητα για τη σύσταση ανωτέρας διεύθυνσης και για την επίβλεψη των ταχυδρομείων και τηλέγρα­φων διορίστηκε σύμβουλος ο Χουσεϊν Γενιτσαράκης.

Πρώτη σειρά

Στη συνέχεια, με τα ανάλογα διατάγματα, εγκυκλίους, κ.λπ., υ­λοποιείται η οργάνωση και λει­τουργία της Ταχυδρομικής Υπη­ρεσίας της Κρητικής Πολιτείας και την 1η Μαρτίου 1900 κυκλο­φορεί η πρώτη σειρά των κρητι­κών γραμματοσήμων. Με το διά­ταγμα της 18ης Δεκεμβρίου 1899 της Κρητικής Πολιτείας αποφα­σίζεται και καθορίζεται η έκδοση των γραμματοσήμων της πρώτης σειράς.

Οι παραστάσεις των γραμματο­σήμων είναι παρμένες από την κρητική μυθολογία και ιστορία, η έμπνευση δε και ο σχεδιασμός α­νήκουν στον νομισματολόγο Ι. Σβορώνο. Εκτυπώθηκαν με τη χαλκογραφική μέθοδο στο εργο­στάσιο Bradbury Wilkinson & Co Ι ΤΟ του Λονδίνου, στο ίδιο εργο­στάσιο κατασκευάστηκαν και ό­λες οι μετέπειτα σειρές γραμματοσήμων της Κρητικής Πολιτεί­ας, όπως και η πανομοιότυπος σειρά των χαρτοσήμων στις ίδιες 9 κλάσεις, η οποία εκτυπώθηκε, προς διάκριση, σε κίτρινο χρωμα­τισμό.

Τα γραμματόσημα, όπως και οι άλλες σειρές, εκτυπώθηκαν σε φύλλα των 100 τεμαχίων και με οδόντωση στους καθορισμένους διά του σχετικού διατάγματος τύπους, χρωματισμούς, διαστά­σεις κ.λπ.

Η πρώτη σειρά γραμματοσή­μων της Κρητικής Πολιτείας πε­ριλαμβάνει τους παρακάτω τύ­πους, όπως καθορίζονται στην ε­γκύκλιο της 18ης Δεκεμβρίου 1899:

1) 1 λεπτό, χρώματος καφέ σο­κολατί απεικονίζει τον Ερμή, αγ­γελιοφόρο των θεών, από αρχαίο δίδραχμο νόμισμα της Κρητικής αρχαίας πόλης Σύβριτα, τα νομίσματα της οποίας ήταν ονομαστά για την ωραιότητά τους. Στο νό­μισμα αυτό παριστάνεται ο θεός Ερμής να σκύβει για να δέσει το πέδιλο του δεξιού ποδιού, το οποίο στηρίζει πάνω σε ένα βράχο. Πίσω στο κεφάλι κρέμεται ο πέ­τασος, ενώ το κηρύκειο του το έχει αφήσει πάνω στο βράχο για να το πάρει μόλις θα δέσει το πέδιλό του. Και συμπληρώνει ο Σβο­ρώνος: «Είναι δυνατόν να φαντα­σθεί κανείς ωραιότερο και προ­σφιλέστερο έμβλημα προκειμέ­νου να δηλωθεί η έννοια της διεθνούς ταχυδρομικής υπηρε­σίας?».

2) 5 λεπτά, χρώματος πράσινου και απεικονίζει την κεφαλή της θεάς Ηρας. Η παράσταση είναι α­ντιγραφή από αργυρό δίδραχμο νόμισμα της Κνωσού, αρίστης πραξιτελείου τεχνοτροπίας, και απεικονίζει την θεά Ηρα, σύζυγο του Δία, η οποία ελατρεύετο στην Κνωσό.

3) 10 λεπτά, χρώματος κόκκι­νου και απεικονίζει την προτομή του Γεωργίου, υπάτου Αρμοστή της Κρήτης. Παράλληλα με τους νομισματικούς τύπους των γραμματοσήμων της παρούσης σει­ράς οι Κρητικοί θέλησαν να τιμή­σουν τον ευρισκόμενο επικεφα­λής της νεαράς πολιτείας, τον Πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας, ο οποίος αποτελούσε και τον αρ­ραβώνα μιας πιθανής ένωσης με τη μητέρα Ελλάδα.

4) 20 λεπτά, χρώματος πορτο­καλί που απεικονίζει την κεφαλή της θεάς Ηρας.

5) 25 λεπτά, χρώματος μπλε και απεικονίζει την προτομή του Γε­ωργίου, υπάτου Αρμοστή.

6) 50 λεπτά, χρώματος λιλά βα­θύ που απεικονίζει τον Ερμή.

7) 1 δραχμή, χρώματος βιολέ ινδικό από αντιγραφή ωραιότα­του νομίσματος της αρχαίας Φαι­στού, απεικονίζεται σε αυτό ο μυθικός χάλκινος φτερωτός γί­γαντας της κρητικής μυθολογίας Τάλως. Ο Τάλως ήταν, κατά τη μυθολογία, φύλακας των νόμων του βασιλέα Μίνωα, καταπληκτι­κά ταχύς και έκανε τον γύρο της Κρήτης τρεις φορές την ημέρα για να την προστατεύσει από τους εχθρούς της.

8) 2 δραχμές, χρώματος καφέ που παριστάνει τον βασιλιά Μί­νωα στο θρόνο του, που συμβο­λίζει την ευνομία, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.

9) 5 δραχμές χρώματος πράσι­νου και μαύρου, ο τύπος αυτός είναι αντιγραφή του χαράκτη των γραμματοσήμων από τα γνωστά αγγλικά νομίσματα (χρυσή λίρα), τα οποία παριστάνουν τον Αγιο Γεώργιο έφιππο να φονεύει το δράκο. Η επιλογή αυτή των Κρη­τικών ήταν πάρα πολύ σωστή κα­θώς μόλις είχαν απελευθερωθεί και ως ορθόδοξοι Χριστιανοί τι­μούσαν ιδιαιτέρως τους ήρωες εκείνους της χριστιανικής τους πίστης, οι οποίοι διακρίθηκαν για την απελευθέρωση των καταπιε­ζόμενων λαών.

Σύμφωνα με το διάταγμα της 18ης Δεκεμβρίου 1899, σε μια ποσότητα των 5 μεγαλύτερων κλάσεων των γραμματοσήμων της πρώτης σειράς, ταυτόχρονα με την εκτύπωση επισημάνθηκε στο Λονδίνο και η λέξη «ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ», η οποία τέθηκε οριζόντια με κόκκινο μελάνι και μικρά κεφαλαία γράμματα στο κάτω μέρος της εικόνας.

Αργότερα, κατόπιν παραγγε­λίας της Κρητικής Πολιτείας, έγι­νε σε άλλη ποσότητα των αυτών 5 κλάσεων με την ίδια επισήμαν­ση αλλά με μαύρο χρώμα. Οι πα­ραπάνω επισημάνσεις επιβλήθη­καν από νομισματικούς λόγους και ανάγκες.

Κατά την έναρξη της λειτουρ­γίας της ταχυδρομικής υπηρε­σίας, την 1η Μαρτίου 1900 (13 Μαρτίου με το νέο ημερολόγιο), κυκλοφόρησαν τα γραμματόση­μα των μικρών κλάσεων 1, 5, 10, 20 λεπτών και τα γραμματόσημα που έφεραν την κόκκινη επισή­μανση «ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ» δηλαδή 25, 50 λεπτών και 1, 2, 5 δραχ­μών. Παράλληλα πωλούνταν από τα ταχυδρομικά γραφεία και από τις διάφορες οικονομικές υπηρε­σίες σαν χαρτόσημα τα αντίστοι­χα μεγαλύτερων αξιών, χωρίς την επισήμανση στην ονομαστι­κή τους αξία.

Ο διευθυντής και το προσωπι­κό του ταχυδρομικού γραφείου Ηρακλείου είχαν την έμπνευση να εκδώσουν ειδική αναμνηστική κάρτα για την έναρξη της Κρητι­κής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας. Στην κάρτα αυτή ετέθησαν γραμ­ματόσημα μικρών αξιών και σε σπάνιες περιπτώσεις μεγάλων α­ξιών και σφραγίσθηκαν με το τα­χυδρομικό σήμαντρο του εν λό­γω γραφείου και με ημερομηνία 1 Μαρτίου 1900. Το ίδιο έτος απο­φασίστηκε η παραγγελία στο Λονδίνο, νέας ποσότητας γραμ­ματοσήμων των 1,20 και 50 λε­πτών της πρώτης σειράς προς κάλυψη ταχυδρομικών αναγκών αλλά με διαφορετικούς χρωματι­σμούς, πορτοκαλί και θαλασσί α­ντίστοιχα, ενώ για το 1 λεπτό λα­δοκίτρινο. Επίσης, εξαιτίας της εξάντλησης των 5 λεπτών λόγω της χρήσης σε ευχετήρια, ειδο­ποιητήρια, κ.λπ. εντός πόλεως, μετετράπησαν σε 5 λεπτά τα 20 λεπτά (χρώματος πορτοκαλί) από ανατύπωση.

Λόγω εξαντλήσεως των γραμ­ματοσήμων της πρώτης σειράς του 1900, η Κρητική Πολιτεία πα­ρήγγειλε και εκτύπωσε το 1904 στο εργοστάσιο Bradbury WiIkin­son & CO Ltd του Λονδίνου νέα σειρά γραμματοσήμων.

Η σειρά κυκλοφόρησε το 1905 και αποτελείται από 9 αξίες:

1) 2 λεπτά χρώματος βιολέ με παράσταση από μινωική σφραγί­δα της Κνωσσού, η οποία παρι­στάνει τη θεά ’ρτεμη να τοξεύει μεταξύ δύο λιονταριών.

2) 5 λεπτά χρώματος πράσινου με παράσταση από δίδραχμο νό­μισμα της Γόρτυνας να παριστά­νει την Βριτομάρτη καθισμένη σε πλάτανο.

3) 1 Ο λεπτά χρώματος κόκκινου με παράσταση την προτομή του Γεωργίου, υπάτου Αρμοστή.

4) 20 λεπτά χρώματος μπλε - πρασίνου από δίδραχμο νόμισμα της Κυδωνίας, να θηλάζει ο Δίας ως βρέφος από μια σκύλα.

5) 25 λεπτά χρώματος θαλασσί με παράσταση από δίδραχμο νό­μισμα της Ιτάνου (Σητείας) να παριστάνει τον Ποσειδώνα σε μορφή Τρίτωνα να κρατά την τρί­αινα και να ανακατεύει τη θά­λασσα.

6) 50 λεπτά χρώματος καφέ, με παράσταση από νόμισμα της Κνωσού να παριστάνει το κεφά­λι της Αριάδνης εντός μαιανδρο­φόρου κύκλου (λαβύρινθο).

7) 1 δραχμή με χρώμα καρμινό­χρωμα και καφέ, με παράσταση από δίδραχμο νόμισμα της Γόρ­τυνας να παριστάνει την αρπαγή της Ευρώπης από το Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο από την Φοινίκη στην Κρήτη.

8) 3 δραχμές χρώματος πορτο­καλί και μαύρου να παριστάνει τα ερείπια του ανακτόρου της Κνωσού.

9) 5 δραχμές χρώματος λαδί και μαύρου, το καλλιτεχνικό αυ­τό γραμματόσημο παριστάνει την ιστορική μονή του Αρκαδίου, διάσημη από την ιστορία των Κρητικών επαναστάσεων και την ανατίναξή της το 1866 από τους Τούρκους.

Κατόπιν ειδικής παραγγελίας της κρητικής κυβερνήσεως, ε­κτυπώθηκαν αναμνηστικές καρ­τέλες με τα ίδια στοιχεία των γραμματοσήμων της νέας σειράς στους ίδιους χρωματισμούς και στο ίδιο τυπογραφείο του Λονδί­νου. Αυτές περιλάμβαναν ολό­κληρη τη σειρά σε ένα ωραιότατο πλαίσιο, με επεξηγήσεις στο κά­θε γραμματόσημο σε Ελληνική και Γαλλική γλώσσα.

Οι καρτέλες αυτές προσφέρ­θηκαν ως δώρο στους εκπροσώ­πους των Μεγάλων Δυνάμεων, στο περιβάλλον του Αρμοστή, στους βουλευτές και υπουργούς εντός και εκτός Κρήτης. Εστάλη­σαν επίσης σε εφημερίδες, πε­ριοδικά κ.λπ. προς διαφήμιση της νέας σειράς.

Της Θερίσου

Χειροποίητη Έκδο­ση Επαναστατών Θερί­σου. Κυκλοφόρησε την 1η Σεπτεμβρίου 1905

Τα γραμματόσημα της Θερίσου αποτελούν μια ξεχωριστή κατη­γορία των κρητικών γραμματο­σήμων που κυκλοφόρησαν σε το­πικό επίπεδο (Νομός Χανίων) και για μικρό χρονικό διάστημα. Ο ύ­πατος Αρμοστής και οι περί αυ­τόν Κρητικοί ήλθαν σε ρήξη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και με τους περί αυτόν καλούμενους Ενωτικούς, οι οποίοι ήταν υπέρ της άμεσης ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης εξερράγη το κί­νημα του Θερίσου. Η ονομασία είναι από το ομώνυμο χωριό που ήταν η έδρα της επανάστασης. Η έκδοση των γραμματοσήμων αποφασίστηκε από την Επαναστα­τική Συνέλευση που έγινε στο Θέρισο με επικεφαλής τον Ελευ­θέριο Βενιζέλο στις 14.3.1905. Σκοπός της Επαναστατικής Συνέλευσης ήταν η άμεση ένωση τηςΚρήτης με την Ελλάδα.

Με σχετικό ψήφισμα της Συνέ­λευσης έγινε σύσταση και ειδι­κού ταχυδρομείου στους χώρους που ήλεγχαν οι επαναστάτες.

Με τη σύσταση του ταχυδρο­μείου αποφασίστηκε και η κυκλο­φορία της πρώτης χειροποίητης έκδοσης γραμματοσήμων. Στην αρχή σχεδιάστηκαν 3 αξίες που είχαν τον χάρτη της Κρήτης, τε­λικά όμως δεν εγκρίθηκαν και κατά συνέπεια δεν κυκλοφόρη­σαν. Αμέσως μετά ο χάρτης της Κρήτης αντικαταστάθηκε με τη Νίκη του Παιωνίου και κυκλοφό­ρησαν 5 κλάσεις γραμματοσή­μων.

Η επανάσταση συνεχιζόταν και τα αποθέματα των γραμματοσή­μων της πρώτης σειράς άρχιζαν να εξαντλούνται Για την προβο­λή και ενίσχυση του αγώνα απο­φασίστηκε η έκδοση δευτέρας σειράς γραμματοσήμων, η οποία κυκλοφόρησε την 5η Οκτωβρίου 1905. Τα γραμματόσημα τυπώθη­καν στο λιθογραφείο Grundmann & StangeI στην Αθήνα και μεγάλο μέρος των γραμματοσήμων που εκδόθηκαν δεν χρησιμοποιήθη­κε, γιατί η επανάσταση επικράτη­σε σε μικρό χρονικό διάστημα.

Τα γραμματόσημα των κλάσε­ων 5, 10, 20 και 50 λεπτών έφε­ραν παράσταση της Κρήτης δού­λης, οι δε κλάσεις μίας και 2 δραχμών την προσωπογραφία του βασιλιά των Ελλήνων, Γεωρ­γιου Α'.

Το 1906, με την αποχώρηση του πρίγκιπα Γεωργίου από την Κρήτη, διορίστηκε ύπατος Αρμο­στής σε αυτή ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 18 Σεπτεμβρί­ου 1906.

Με διάταγμα του νέου Αρμο­στή αποφασίστηκε η έκδοση 3 νέων αναμνηστικών γραμματο­σήμων:

1) 10 λεπτά, χρώματος καρμι­νόχρωμου με παράσταση τον Ερμή του Πραξιτέλη.

2) 25 λεπτά, χρώματος μπλε και μαύρου με παράσταση τον Αλέ­ξανδρο Ζαΐμη.

3) 1 δραχμή, χρώματος πράσι­νου και μαύρου με παράσταση της αποβίβασης του πρίγκιπα Γε­ωργίου στη Σούδα και της υπο­δοχής του από τους ναυάρχους των 4 Μεγάλων Δυνάμεων την 9η Δεκεμβρίου 1898.

Κατά τον μήνα Σεπτέμβριο του 1908, το Κρητικό ενωτικό Ζήτημα έλαβε ευνοϊκή τροπή. Με το κή­ρυγμα της Ένωσης 24 Σεπτεμβρί­ου 1908 η Κρήτη ουσιαστικά ενώ­θηκε με την Ελλάδα. Η Κρήτη έ­παψε να κυβερνάται από Αρμο­στή και απέκτησε κυβέρνηση που η εκλογή της έγινε από τον κρητικό λαό.

Η κρητική κυβέρνηση, με το διάταγμα 4/26.9.1908 που δημο­σιεύθηκε στο παράρτημα της ε­φημερίδας της Κυβέρνησης (ό­πως μετονομάστηκε η επίσημη ε­φημερίδα της Κρητικής Πολιτεί­ας), καθορίζει ότι τα γραμματό­σημα θα φέρουν ως επισήμανση τη λέξη ΕΛΛΑΣ.

Είναι γνωστό ότι ο θεσμός των ταχυδρομικών ταμιευτηρίων κα­θιερώθηκε για πρώτη φορά στην Κρητική Πολιτεία. Ο σχετικός νό­μος 265 της 10ης Δεκεμβρίου 1900 ορίζει ότι σε ειδικά δελτία που μοίραζαν δωρεάν τα κρητικά ταχυδρομεία επικολλούνταν στα ανάλογα τετραγωνίδια, γραμμα­τόσημα των 5 ή 10 λεπτών μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό της 1 δραχμής. Τα δελτία αυτά, συ­μπληρωμένα, σφραγίζονταν με ειδική σφραγίδα και μεταφέρο­νταν στο βιβλιάριο καταθέσεων του μικροαποταμιευτή.

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία εξέ­δωσαν τη 1η Δεκεμβρίου 1913 αναμνηστικό γραμματόσημο των 25 λεπτών για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα με παρά­σταση την έπαρση της ελληνικής σημαίας στον κόλπο της Σούδας (1.5.1913). Η εκτύπωση έγινε στο γνωστό τυπογραφείο του Λονδί­νου Bradbury WiIkinson & Co Ltd.

---

---

Βιβλιογραφία: Σπ. Μαρκεζίνη - Ιστο­ρία της Ελλάδας

Ν. Ζερβογιάννη - Τα γραμματόσημα της Κρήτης.

Ορ. Βλαστού - Κατάλογος Γραμματο­σημων

Φιλοτελικός Ερμής Ε.π.Ε. - Κατάλογος Γραμματοσήμων

Κείμενο του Ανδρέα Μητάκη

Προέδρου της Φιλοτελικής Εταιρείας Ηρακλείου

cretainfo.net

Κώστας Μουντάκης - Ερωτόκριτος (+playlist)

Μια ώρα μόνο με Ερωτόκριτο και άφθονη Κρήτη.HD

θα'ρθει ο αέρας στ' ακρογιάλι , και θα σε χαϊδέψει πάλι , φως του φεγγαριού ... κι η βροχή θα που σ' αγγίξει , και θα σε γλυκοφιλήσει , φως του δειλινού ... θάλασσα τα δυο σου μάτια , και τα χείλη σου παλάτια , κάστρο μου μικρό . απ' τη Κρήτη ως το βαρδάρη , η αγκαλιά σου θα με πάρει , και θα τραγουδώ . αν η αγάπη που μου χάρισες είναι κόρη ενός θεού , θα μετρήσω όλα τα κύματα κι όλα τ' άστρα τ' ουρανού . θα'ρθει ο αέρας στην αυλή σου , για να κλέψει το φιλί σου , όνειρο μου εσύ ... είσαι η αναπνοή μου , ήλιος , δάκρυ και ψυχή μου , κι όλη μου η ζωή . θάλασσα τα δυο σου μάτια , και τα χείλη σου παλάτια , κάστρο μου μικρό . απ' τη Κρήτη ως το βαρδάρη , η αγκαλιά σου θα με πάρει , και θα τραγουδώ .ΚΟΡΗ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΗΛΙΑΣ ΠΑΛΙΟΥΔΑΚΗΣ

θα'ρθει ο αέρας στ' ακρογιάλι , και θα σε χαϊδέψει πάλι , φως του φεγγαριού ...
κι η βροχή θα που σ' αγγίξει , και θα σε γλυκοφιλήσει , φως του δειλινού ...
θάλασσα τα δυο σου μάτια , και τα χείλη σου παλάτια , κάστρο μου μικρό .
απ' τη Κρήτη ως το βαρδάρη , η αγκαλιά σου θα με πάρει , και θα τραγουδώ .

αν η αγάπη που
μου χάρισες είναι κόρη ενός
θεού ,
θα μετρήσω όλα τα κύματα κι όλα τ' άστρα τ' ουρανού .

θα'ρθει ο αέρας στην αυλή σου , για να κλέψει το φιλί σου , όνειρο μου εσύ ...
είσαι η αναπνοή μου , ήλιος , δάκρυ και ψυχή μου , κι όλη μου η ζωή .
θάλασσα τα δυο σου μάτια , και τα χείλη σου παλάτια , κάστρο μου μικρό .
απ' τη Κρήτη ως το βαρδάρη , η αγκαλιά σου θα με πάρει , και θα τραγουδώ .

Μια μέλισσα τον...Μάϊο - Ένα στιγμιότυπο και ένα αρχαίο κόσμημα σήμα κατατεθέν της Κρήτης

ΚΡΗΤΗ 

Ένα υπέροχο ενσταντανέ "έπιασε" ο φωτογραφικός φακός με μια μέλισσα εν ώρα εργασίας.
Η μέλισσα ζει στη Γη το λιγότερο 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται από τους πιο παλιούς κατοίκους της, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.
Μάλιστα, η ύπαρξη της βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή αφού δισεκατομμύρια μέλισσες εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια για άγνωστους λόγους, γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία σε ερευνητές και περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Είναι από τα λίγα είδη των εντόμων που ο άνθρωπος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, βλέποντας ότι θα είχε κάποιο οικονομικό όφελος. Η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου να εξημερώσει τη μέλισσα δεν είναι νέα.
Αξιοθαύμαστα είναι τα χρυσά κοσμήματα που βρέθηκαν σε μινωικές νεκροπόλεις, οι καθρέπτες με τις ελεφάντινες λαβές, τα τσιμπιδάκια για τα φρύδια, οι ελεφάντινες κτένες καθώς και τα ξίφη με τις χρυσές λαβές στην Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι περίφημες "μέλισσες" που βρέθηκαν στα Μάλια κοσμούν μια από τις προθήκες του Αρχαιολογικού  Μουσείου του Ηρακλείου. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο κόσμημα που παριστάνει δύο μέλισσες που κουβαλούν μια σταγόνα μέλι στην κηρήθρα.
Οι μέλισσες αποτελούν μέχρι σήμερα έναν άγνωστο κόσμο αφού πρόκειται για τέλεια οργανωμένη κοινωνία ενώ δεν είναι ακόμη γνωστός ο τρόπος λειτουργίας και συνεννόησης. Το ότι οι μέλισσες συνεννοούνται μεταξύ τους είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Αυτο που δεν γνωρίζουμε είναι ο τρόπος.

Μηχανή του Χρόνου: Δροσουλίτες, το μεταφυσικό φαινόμενο των στρατιωτών που έσωσαν το Φραγκοκάστελο

inShare

Text

Email

Print

Διαφημίσεις από την Google

Τι κρύβεται πίσω από τη στρατιά των νεκρών πολεμιστών, που προελαύνει προς τη θάλασσα, κάθε χρόνο στα τέλη Μαΐου

news247 Μάϊος 27 2014 17:01

Κάθε χρόνο τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, εμφανίζονται στη θέση Θυμέ Κάμπος στην επαρχία των Σφακίων, οι Δροσουλίτες. Μια στρατιά από νεκρούς πολεμιστές με αστραφτερές πανοπλίες προελαύνει προς τη θάλασσα πάνω απ΄το Φραγκοκάστελο.

Λένε πως είναι ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης με τους στρατιώτες του που υπερασπίστηκαν το κάστρο από τους Οθωμανούς. Το φαινόμενο αυτό με τις σκιές των μαχητών ο λαός μας το ονομάζει «Δροσουλίτες», γιατί εμφανίζονται για περίπου 8 λεπτά με τη δροσιά της χαραυγής. Μύθος; Μάλλον, αλλά όσοι το έχουν δει συμβουλεύουν ότι αν είσαι στην πεδιάδα και όχι στα υψώματα, μπορείς να το δεις.
Φραγκοκάστελο. Ένα βενετσιάνικο κάστρο στην επαρχία των Σφακίων
Εκεί γράφτηκε μια απ' τις σπουδαιότερες σελίδες της κρητικής ιστορίας. Πρωταγωνιστής ήταν ένας αγωνιστής απ΄το Δελβινάκι της Ηπείρου. Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης. Άνθρωπος μορφωμένος με σπουδές στην Ιταλία που ασχολήθηκε με το εμπόριο καπνού στην Τεργέστη και δημιούργησε αξιόλογη περιουσία. Η παράδοση λέει ότι σε ένα απ΄ τα ταξίδια του στους Αγίους Τόπους βαφτίστηκε χατζής στον Ιορδάνη ποταμό κι από κει προέκυψε το όνομα Χατζημιχάλης.

Συμμετέχει στην Επανάσταση Το 1816 γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας και με δικά του χρήματα οργανώνει το πρώτο ιππικό σώμα στην Ελλάδα και συμμετέχει στην Επανάσταση. Τον Μάρτιο του 1826 ναυλώνει τρία καράβια με 800 εθελοντές με προορισμό τον Λίβανο για να βοηθήσει τον εμίρη Μπασίρ κατά των Οθωμανών. Αυτό θα εξυπηρετούσε την Επανάσταση, αφού ο σουλτάνος θα έστελνε στρατεύματα για να αντιμετωπίσει το νέο μέτωπο και θα μείωνε τη στρατιωτική του δύναμη στον ελλαδικό χώρο. Ο αντιπερισπασμός απέτυχε.
Αναγκαστικά ο Χατζημιχάλης επέστρεψε στην Ελλάδα και σε συνεργασία με το Φαβιέρο απελευθέρωσε την Κάρυστο. Ακολούθησαν αποστολές στην Πελοπόννησο που βρισκόταν ο Ιμπραήμ και από κει πέρασε στη Στερεά και πολέμησε δίπλα στον Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου. Τη γενναιότητά του Χατζημιχάλη και των ανδρών του την εξαίρει και ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του. 26 Ιουνίου 1827, ο Ριχάρδος Τσορτς, αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων ξηράς τον διορίζει αρχηγό του ατάκτου ιππικού της Ελλάδος.
Τον καλούν στην Κρήτη Τέλος του 1827 τον κάλεσαν στην Κρήτη να αναλάβει την ηγεσία των επαναστατών. Η επανάσταση στην Κρήτη ξεκίνησε απ΄ τα Σφακιά με πολλές επιτυχίες. Οι Οθωμανοί βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να την καταπνίξουν, ζήτησαν τη βοήθεια του Μωχάμετ Άλη της Αιγύπτου. Παράλληλα γίνονταν διπλωματικές προσπάθειες, ώστε να προβληθεί το θέμα της ένταξης της Κρήτης στο νέο ελληνικό κράτος. Εκείνος αποβιβάστηκε στη Σούδα με πολυάριθμο στρατό και κατάφερε να πάρει το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης. Ο Νταλιάνης κατεβαίνει στην Κρήτη και οργανώνει ένα αξιόμαχο σώμα αποτελούμενο από 100 ιππείς και γύρω στους 500 πεζούς. Λέγεται ότι στο ταξίδι προς την Κρήτη συναντήθηκε με το αγγλικό Γουώρσπάιτ που έφερνε τον Καποδίστρια στο Ναύπλιο.
Ο Χατζημιχάλης φθάνει στην Κρήτη 5 Ιανουαρίου ο Νταλιάνης φθάνει στη Γραμβούσα με το μπρίκι «Λεωνίδας». Αρχικά την επέλεξε σαν ορμητήριό του και μετά το μετέφερε στα Σφακιά. Ο Αλβανός πασάς της Κυδωνίας ο Μουσταφά στρατοπέδευσε στις Βρύσες του Αποκόρωνα, προειδοποιώντας τους Σφακιανούς να μην ανακατευτούν. Οι Σφακιανοί δεν έδωσαν σημασία στις απειλές του.Στις 8 Μαΐου ένα τμήμα ιππικού και πεζών υπό τους Χατζημιχάλη, Μανουσογιαννάκη και Δεληγιαννάκη στήνουν ενέδρα και σκοτώνουν ένα τμήμα Τούρκων από το Ρέθυμνο που ερχόταν να ενισχύσει το Μουσταφά. Σκότωσαν 40 άνδρες και αιχμαλώτισαν πολλούς. Εξοργισμένος ο Μουσταφά έστειλε τελεσίγραφο στο Χατζημιχάλη. Η διαταγή ήταν απλή και ρητή: σε 10 μέρες έπρεπε να εγκαταλείψει το νησί. Ο Χατζημιχάλης του απάντησε ότι κατέβηκε στην Κρήτη για πολεμήσει και με τη βοήθεια του Θεού να νικήσει. Ο Μουσταφά προσπάθησε να δελεάσει τους Κρητικούς με προνόμια, αν έμεναν αμέτοχοι στον αγώνα εναντίον του «ξένου».
Κατάληψη του Φραγκοκάστελου Ο Χατζημιχάλης καταλαμβάνει το Φραγκοκάστελο, κατασκευάζει τρεις προμαχώνες και περιμένει τον Μουσταφά. Οι Σφακιανοί τον πιέζουν να αφήσει γύρω στους 100 άντρες του εκεί και εκείνος με τους υπόλοιπους να πάνε στα Κολοκάσια, που ήταν ψηλά στο βουνό και από κει να χτυπήσουν όταν επιτεθεί ο Μουσταφά στο φρούριο. Δεν υπήρχε εμπειρία σε μάχες με ιππικό σε πεδιάδα και δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Εκείνος όμως δε σήκωνε κουβέντα και ήθελε το ιππικό.Έτσι έμεινε στο Φραγκοκάστελο με 500 άνδρες και 100 ιππείς. 37 απ΄ τη Γραμβούσα και 50 Σφακιανοί με αρχηγούς το Δεληγιαννάκη, τον Παπαδογιάννη και τον Τσουδερό στρατοπεδεύουν στο χωριό Πατσιανός.

Η μάχη Στις 13 Μαϊου ο Μουσταφά επικεφαλής 8.000 πεζών, 400 ιππέων και με έξι κανόνια ξεκινά από τις Βρύσες για το Φραγκοκάστελο. Μόλις φτάνει στο Καψόδασος έχει οπτική επαφή με το Φραγκοκάστελο.Η επίθεση ξεκινά ξημέρωμα της 17ης Μαΐου. Η μάχη ήταν άνιση. Οι στρατιώτες του Χατζημιχάλη που ήταν στον προμαχώνα έμειναν γρήγορα από πυρομαχικά κι έτσι οι Οθωμανοί τον κατέλαβαν σκοτώνοντας τους όλους. Εκεί σκοτώνεται και υπασπιστής του Χατζημιχάλη, ο Κυριακούλης Αργυροκαστρίτης.
«Τελευταία» έξοδος Ο Χατζημιχάλης βγαίνει από το φρούριο με τους ιππείς του για να μπορέσουν οι υπερασπιστές που ήταν στους προμαχώνες να μπουν στο φρούριο. Στην πύλη του κάστρου δόθηκε η μεγάλη μάχη. Η πύλη έφραξε απ τους νεκρούς. Ο Χατζημιχάλης με μερικούς στρατιώτες ψάχνουν άλλο σημείο πρόσβασης. Οι Οθωμανοί τον περικυκλώνουν. Πολεμά γενναία μέχρι την τελευταία στιγμή. Κάποια στιγμή το σπαθί του έσπασε και το άλογό του σκοτώθηκε. Οι Οθωμανοί τον κατακρεούργησαν. Το κεφάλι του το πήγαν τρόπαιο στο Μουσταφά. Εκείνος θύμωσε γιατί ήθελε τον Χατζημιχάλη ζωντανό. Λίγες μέρες αργότερα η μοναχή Μαγδαληνή βρήκε το άταφο πτώμα και το κεφάλι και τα έθαψε στο εκκλησάκι του Αγ. Χαράλαμπου.
Λένε πως έπρεπε να ακούσει τους Σφακιανούς και να δοθεί η μάχη στα βουνά. Ίσως υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Οι Σφακιανοί λένε «ήτονε κουζουλός και δεν εγροίκα κανέναν. Εμείς του΄παμε να πάει τσι Μαδάρες (στα βουνά), αλλά αυτός κάθισε στο Καστέλι και όχι μόνο αυτό, ήθελε να βγει και στον κάμπο να κάμει πόλεμο και πήρε τα παλικάρια του στο λαιμό του».
Το κάστρο παραδίνεται
Η πολιορκία του κάστρου συνεχίστηκε. Επτά ημέρες ο Μουσταφά το πολιορκούσε, αλλά και αυτός ήταν μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού. Οι υπερασπιστές κράτησαν μέχρι το τέλος. Έτσι, στις 24 Μαρτίου ήρθε σε συμφωνία με τους υπερασπιστές του κάστρου να το παραδώσουν. Το τέλος της μάχης βρίσκει 800 Τούρκους νεκρούς και πάνω από 350 από την ελληνική πλευρά. Ο Μουσταφά κατέστρεψε τους πύργους του κάστρου προς την ξηρά και πήρε τονδρόμο της επιστροφής. Χίλιοι περίπου Σφακιανοί συγκινημένοι από τη θυσία του Χατζημιχάλη θέλησαν να πάρουν εκδίκηση. Στις μάχες που ακολούθησαν σκοτώθηκαν 1.700 Οθωμανοί.

Δροσουλίτες Το κάστρο ερήμωσε και η άμμος σκέπασε τα άταφα πτώματα. Η παράδοση λέει πως αν το σώμα είναι άταφο η ψυχή δεν ησυχάζει. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και κάποιο ξημέρωμα του Μαΐου κάποιοι τσοπάνηδες είδαν πάνω απ τη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους, στρατιά ολόκληρη από ανθρώπινες μαυροφορεμένες σκιές, πεζούς και καβαλάρηδες με όπλα και σπαθιά να προελαύνουν προς τη θάλασσα. Το φαινόμενο αυτό οι ντόπιοι το ονόμασαν Δροσουλίτες γιατί εμφανίζονταν μόνο με τη δροσιά της αυγής. Κάποιος τότε θυμήθηκε την ιστορία του Χατζηγιάννη Νταλιάνη και των στρατιωτών του. Ίσως ήταν οι ψυχές τους λένε. Το 1890 ένα απόσπασμα Τούρκων που είδε το φαινόμενο τρόμαξε και πήρε θέση μάχης! Το ίδιο συνέβη και στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής όταν οι άνδρες ενός γερμανικού αποσπάσματος θεώρησαν τις σκιές αντάρτες και έριξαν με τα πολυβόλα νομίζοντας ότι έγινε απόβαση.
Προσπάθειες εξήγησης του φαινομένου Κάποιοι μίλησαν για φαινόμενο «ανώτερου αντικατοπτρισμού» από στρατιώτες της Λιβύης. Ακόμα κι αν ίσχυε η απόσταση είναι μεγαλύτερη των 40 μιλίων και οι στολές είναι εντελώς διαφορετικές. Κάποιοι άλλοι είναι πεπεισμένοι, ότι πρόκειται για φαντάσματα. Ο στρατηγός Χρήστος Νταλιάνης, δισέγγονος του Χατζημιχάλη, το 1928 απευθύνθηκε στην Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών όπου χαρακτήρισαν το φαινόμενο ως μεταφυσικό. Κάποιοι μίλησαν για διάθλαση του φωτός. Κάτι ανάλογο με το ουράνιο τόξο.
Ωστόσο, στην ιστορία έχουμε ανάλογα παραδείγματα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, αφού προηγήθηκε ένα «φως μέγα», παρουσιάστηκαν «φαντάσματα και είδωλα…ενόπλων ανδρών. Κάτι ανάλογο ήταν και το φαινόμενο των Αγγέλων του Mons στον Α” Παγκόσμιο, όπου κατά τη διάρκεια της μάχης του Mons του Βελγίου εμφανίστηκαν ανθρώπινες σκιές πάνω απ τους στρατιώτες. Ανάλογα φαινόμενα έχουν παρουσιαστεί και στη Σκωτία, στη Σιλεσία κτλ. Αν βρεθείτε στα Σφακιά και είναι Μάιος κάντε μια βόλτα στα Σφακιά. Που ξέρετε; Μπορεί να συναντήσετε κι εσείς τις σκιές της ιστορίας μας!

ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ

το μεγαλείο της ψυχής των Ελληνίδων…από την Μάχη της Κρήτης

(από παλιό αναγνωστικό)

Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν. Ἦσαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα. Ἦσαν ἀδελφές. Ἀρετὴ ὠνομαζόταν ἡ μεγαλύτερη κι Ἐλευθερία ἡ μικρότερη. Εἶχαν πιασθῆ αἰχμάλωτες σὲ μία συμπλοκὴ κοντὰ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Μάλεμε στὴ μάχη τῆς Κρήτης. Κι ἡ διαταγὴ ἦταν: Ὅσοι ἔνοπλοι πολῖται συνελαμβάνοντο αἰχμάλωτοι νὰ τουφεκίζωνται « ἐπὶ τόπου ».

Δὲν ἐμιλοῦσε ὅμως ἡ διαταγὴ καθόλου γιὰ γυναῖκες. Κι οἱ δύο ἀδελφὲς εἶχαν πιασθῆ, ἀφοῦ ἐπολέμησαν σὰν τὰ καλύτερα παλληκάρια, ὡπλισμένες μὲ δύο παλαιοὺς γκράδες. Στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν ἔπεσαν μόνον ἀφοῦ τοὺς ἔστειλαν μὲ ἀλάθευτο μάτι καὶ τὴν τελευταία τους σφαῖρα. Καμμία προφύλαξι δὲν ἐπῆραν σ’ ὅλο τὸ διάστημα τῆς φονικῆς συμπλοκῆς. Οἱ σφαῖρες ὧρες ὁλόκληρες ἐπερνοῦσαν γῦρό τους σὰν μέλισσες, χωρὶς ὅμως νὰ τὶς ἐγγίξουν καθόλου.
——————————————————–
.
Ἡ καταγωγή τους ἦταν ἀπὸ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῶν Σφακιῶν. Τὸν πατέρα τους τὸν εἶχαν χάσει στὸ προηγούμενο πόλεμο. Τὰ δύο ἀδέλφια τους, ὁ Μανώλης κι ὁ Γιῶργος, εἶχαν ἐπιστρατευθῆ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ πολέμου κι εἶχαν πάει στὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὅπου μαζὶ μὲ τόσους ἄλλους ἔδειξαν ἄλλη μία φορὰ στὸν κόσμο τί ἀξίζει τὸ κρητικὸ τουφέκι. Ποῖος ἤξερε τί νὰ ἀπέγιναν ὕστερα ἀπὸ τὴ γερμανικὴ ὑποδούλωσι καὶ τὴ διάλυσι τοῦ στρατοῦ μας! Τάχα νὰ ἐζοῦσαν; Ἡ χήρα μητέρα κι οἱ ὀρφανὲς ἀδελφές τους ἐπερνοῦσαν ἡμέρες ἀγωνίας.
Ἀντὶ νὰ ἔλθῃ στὶς πονεμένες γυναῖκες κάποια εἴδησις γιὰ τὴν τύχη τῶν ἀγαπημένων τους, ξαφνικὰ ἕνα πρωῒ ἕνα τρομερὸ μήνυμα συνετάραξε ὅλη τὴν Κρήτη ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη: Πολλὰ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα ἔρριχναν χιλιάδες ἀλεξιπτωτιστὰς γύρω στὰ ἀεροδρόμια καὶ στὶς μεγάλες πολιτεῖες. Οἱ λίγοι Ἕλληνες στρατιῶται, μὲ τὴ βοήθεια ὅσων Ἄγγλων, Αὐστραλῶν καὶ Νεοζηλανδῶν εἶχαν φθάσει ἀπὸ τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, τοὺς ἀντιμετώπιζαν ἀδείλιαστα στὸν ἄνισον ἀγῶνα. Μὰ τὰ ἀεροπλάνα ὅλο καὶ ἐπλήθαιναν σὰν κοπάδια ὄρνια, ποὺ ὀσμίζονται πλούσιο κυνήγι.
Ἀλλὰ κι οἱ στρατιῶται δὲν ἀπόμειναν μόνοι νὰ ὑπερασπίσουν τὴν Κρήτη. Λὲς καὶ κάποια μαγικὴ σάλπιγγα ἐσήμανε γενικὸ συναγερμὸ στοὺς κάμπους καὶ στὰ βουνά. Γέροι ἀσπρομάλληδες καὶ παιδιὰ ἀμούστακα ἅρπαξαν ὅ,τι μισοσκουριασμένο τουφέκι ἡ μαχαίρι εὑρισκόταν στὸ σπίτι τους κι ἔτρεξαν νὰ μετρηθοῦν μὲ τὸν πιὸ τέλειο στρατό, ποὺ εἶχε γνωρίσει ὣς τότε ὁ κόσμος. Τότε ἐπετάχθηκαν στὴ μέση καὶ πολλὲς Κρητικοποῦλες ὡπλισμένες. Κανεὶς δὲν ἠθέλησε νὰ τὶς ἐμποδίσῃ.
.
- Μαννούλα, τὴν εὐχή σου!…
Κι ἔσκυψαν νὰ φιλήσουν τὸ χέρι της οἱ δύο λεβεντοκόρες. Εἶχαν φορέσει τὶς τιμημένες κρητικὲς στολὲς τοῦ παπποῦ τους, τοῦ φημισμένου καπετὰν – Μανώλη, καὶ τοῦ πατέρα τους, ποὺ τὶς ἐφύλαγαν στὰ βάθη τοῦ σεντουκιοῦ, ἀκριβὰ οἰκογενειακὰ κειμήλια. Στὰ χέρια τους ἐκρατοῦσαν τοὺς δύο παλιοὺς γκρᾶδες τοῦ σπιτιοῦ καὶ στὰ στήθη τους εἶχαν περάσει σταυρωτὰ τὰ φυσεκλίκια.
Ἡ χαροκαμμένη μητέρα γιὰ μιὰ στιγμὴ ἐξαφνιάστηκε. Γιὰ μιὰ στιγμὴ μονάχα. Κι ἀμέσως, χωρὶς νὰ δείξῃ τὴν παραμικρὴ ταραχή, ἄνοιξε διάπλατα τὴν ἀγκαλιά της καὶ τὶς ἐφίλησε στὰ πυρωμένα μάγουλά τους.
- Στὴν εὐχὴ τοῦ Θεοῦ!… Καὶ κοιτάξετε νὰ μὴ ντροπιάσετε τὴ γενιά σας.
Σὰν νὰ εἶχαν φτερὰ στὰ πόδια, ἔτρεξαν νὰ προφθάσουν τοὺς ἄλλους χωριανοὺς πολεμιστάς ποὺ ἐκατηφόριζαν. Καὶ μόνο σὰν τὶς ἔχασε ἀπὸ τὰ μάτια της ἐδάκρυσεν ἡ μητέρα.
- Ἄχ! γιατί νὰ μὴν ἔχω κι ἐγὼ τὰ νιᾶτά σας νὰ ἔλθω μαζί σας, ἐμουρμούρισε μὲ παράπονο.
——————————————————————–
.
- Ξέρετε ποία εἶναι ἡ τιμωρία γιὰ τοὺς πολῖτες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ κτυποῦν τὸ γερμανικὸ στρατό; ἐρώτησε τὶς αἰχμάλωτες ὁ Γερμανὸς διοικητής. Ἕνας Γερμανὸς στρατιώτης ἔκανε τὸ διερμηνέα.
- Τὴν ξέρομε. Εἶναι ὁ θάνατος. Ἀπάντησε μὲ σταθερὴ φωνὴ ἡ Ἀρετὴ γιὰ λογαριασμὸ καὶ τῆς ἀδελφῆς της.
- Γιατί δὲν ἐσεβασθήκατε τοὺς κανόνες τοῦ πολέμου; Μόνον τακτικὸς στρατὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πολεμάῃ τακτικὸ στρατό.
- Γιατί δὲν ἐσεβασθήκατε ἐσεῖς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κρήτη; Ποία ἀφορμὴ σᾶς ἐδώσαμε, ποὺ ἤλθατε νὰ μᾶς ὑποδουλώσετε; Ἦταν ἡ πληρωμένη ἀπάντησις τῆς ὑπερήφανης Ἑλληνοπούλας.
Ὁ Γερμανὸς ἔγινε μαυροκόκκινος ἀπὸ τὸ θυμό του. Κάτι ἐμουρμούρισε καὶ διέταξε νὰ τὶς κλείσουν στὸ ὑπόγειο τοῦ προσωρινοῦ διοικητηρίου.
- Ἔπρεπε νὰ τὶς τουφεκίσω ἀμέσως, εἶπε στοὺς ἀξιωματικούς του, ποὺ παρεστέκοντο στὴ σκηνὴ ἀκίνητοι σὰν ἀγάλματα. Μὰ τί νὰ τοὺς κάμω. Μοῦ ἦλθε διαταγὴ ἀπὸ τὸ Βερολῖνο νὰ στείλω ἐκεῖ ὅσες Κρητικοποῦλες ἔνοπλες πιάσωμε. Βλέπετε πρώτη φορὰ ἀντιμετωπίσαμε καὶ γυναῖκες νὰ μᾶς πολεμοῦν μὲ τόσο πεῖσμα. Φαίνεται πὼς θέλει νὰ τὶς γνωρίσῃ ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ.
Στὰ ψυχρὰ πρόσωπα τῶν ἀξιωματικῶν ἐζωγραφίσθηκε μελαγχολικὴ ἔκφρασι. «Πῶς θὰ κρατήσωμε ὑποδουλωμένη μία χώρα, ὅπου κι οἱ γυναῖκες μᾶς πολεμοῦν παλληκαρίσια!»
Γεώργιος Ν. Καλαματιανὸς
ΠΗΓΗ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ (1955)
από το Αβέρωφ

» Συλλήψεις για χασίς και... γλάστρεςΤρίτη 20 Μάι 2014 15

Οι 12 μέρες που δόξασαν την Κρήτη (βίντεο και φωτογραφίες)

«Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη,

ξαρμάτωτη την ήβρηκες και λείπαν τα παιδιά της.

Η 5η Μεραρχία της, το αίμα της καρδιάς της.

Στα ξένα επολεμούσανε πάνω στην Αλβανία,

μα πάλι πολεμήσανε…» (Ριζίτικο)

Λιβάδι σπαρμένο άγουρες μαργαρίτες, λίγο πριν ανοίξουν, σκορπώντας το θάνατο, έμοιαζε ο ουρανός των Χανίων, την αυγή της 20ης Μαΐου του 1941. Χιλιάδες εχθρικά αλεξίπτωτα κατέκλυσαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κουβαλώντας στις αποσκευές τους το σχέδιο «Ερμής», το οποίο είχε εμπνευστεί λίγες ημέρες νωρίτερα ο στρατηγός KurtStudend.

Ο διοικητής της 7ης μεραρχίας αλεξιπτωτιστών, μάλιστα, είχε εξασφαλίσει την συγκατάθεση του Αδόλφου Χίτλερ, διαβεβαιώνοντάς τον ότι «η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί εύκολη και λαμπρή επιχείρηση που σταθεροποιεί τη γερμανική αεροπορική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εξασφαλίζει άλλες στρατιωτικές ωφέλειες».

Άγνοια είχε από κρητική ψυχή…

Λίγες ώρες αργότερα, οι δυνάμεις των εισβολέων σφυροκοπούσαν από αέρος το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.

40.000 Ελλήνων, Βρετανών και Νεοζηλανδών στρατιωτών, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, έχοντας στη διάθεσή τους λιγοστό απαρχαιωμένο οπλισμό, προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την τιμή των Κρητών και όλων των Ελλήνων.

Και τα κατάφεραν…

12 ολόκληρες ημέρες οι αγωνιστές της Κρήτης, τιμώντας την καταγωγή τους, αντιμετώπιζαν με ανδρεία τη λύσσα Γερμανών και Ιταλών που ολοένα και μεγάλωνε.

Η αντίσταση των πολεμιστών της Μεγαλονήσου προκάλεσε πονοκέφαλο στις δυνάμεις του Άξονα.

Οι απώλειες των κατακτητών απρόσμενες και δυσβάσταχτες.

- Πως γίνεται μια χούφτα ανθρώπων με μοναδικά τους όπλα τα μαχαίρια, τα σκουριασμένα όπλα της Κρητικής Επανάστασης, τα χέρια και τη λεβεντιά τους να καταφέρνουν να γελοιοποιούν μια υπερδίναμη; φαίνεται να τριγύριζε στο μυαλό των γερμανών.

Δώδεκα μέρες βάστηξαν οι υπερασπιστές της Κρήτης. Δώδεκα μέρες ήταν αρκετές για να δοξάσουν την Κρήτη…

Έπειτα οι Σύμμαχοι έφυγαν. Τα πόδια λύγισαν. Η ελπίδα έσβησε και Μάχη τελείωσε. Για λίγο μονάχα. Τα βουνά της Κρήτης αμέσως έγιναν ορμητήρια της αντίστασης και άνοιξαν το δρόμο για την απελευθέρωση.

Η Μάχη της Κρήτης μέρα προς μέρα…

20 Μαΐου 1941

Τις πρώτες πρωινές ώρες αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας αρχίζει η επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Οι Σύμμαχοι των Ελλήνων, προετοιμασμένοι καθώς ήταν -εφόσον γνώριζαν ήδη το σχέδιο των Γερμανών- αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις εχθρικές επιθέσεις.

21 Μαΐου 1941

Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Άξονα. Οι αλεξιπτωτιστές, το ισχυρό όπλο των Γερμανών, μοιάζουν έρμαιο στις διαθέσεις των Συμμάχων, ενώ πολυάριθμα γερμανικά αεροπλάνα καταλήγουν στο έδαφος, χτυπημένα από τα ελληνικά πυρά.

Ο επικεφαλής των Γερμανών, εβρισκόμενος σε απόγνωση σκέφτεται το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας. Την ίδια ώρα, στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο οι εισβολείς αποτυγχάνουν.

Οι προσπάθειές τους να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα πέφτουν στο κενό. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταφέρνουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το αεροδρόμιο του Μάλεμε.

22 Μαΐου 1941

Η γερμανική αεροπορία εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά του αγγλικού ναυτικού, βυθίζοντας πολλά πλοία. Γίνεται προσπάθεια ανακατλάληψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας, όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού.

23 Μαΐου 1941

Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί».

24 Μαΐου 1941

Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά, οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι υπερασπιστές του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρις εσχάτων».

25 Μαΐου 1941

Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο.

26 Μαΐου 1941

Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι Συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις.

27 Μαΐου 1941

Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου.Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας.

28 Μαΐου 1941

Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι.Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου.

29-30 Μαΐου 1941

Το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο πέφτουν στα χέρια των Γερμανών.

30 Μαΐου 1941

Ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.

1η Ιουνίου 1941

Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται στην Αίγυπτο. Μαζί τους αποχωρούν και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση.

 απο απόδημους κρήτες.

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΜΑΛΕΜΕ - ΝΟΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ

 

 Το Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Μάλεμε είναι ένα απο τα σημαντικότερα μνημεία του 2ου παγκοσμίου πολέμου στην Κρήτη.

Ιστορικά, το Μάλεμε είναι το πρώτο μέρος της Κρήτης που γνώρισε την μανία του κατακτητή στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, εξαιτίας της ύπαρξης του αεροδρομίου του.

 

Το αεροδρόμιο του Μάλεμε υπήρξε ο στρατηγικότερος στόχος της Κρήτης για τους κατακτητές και έπρεπε να καταληφθεί για να προσγειώσουν τις δυνάμεις τους στο νησί.

 

 Σήμερα, στην έξοχη τοποθεσία ανάμεσα στα ελαιόδεντρα της πλαγιάς του λόφου 107 στο Μάλεμε και με θέα στον κόλπο των Χανίων και την χερσόνησο Ροδωπού.....Βρίσκεται το γερμανικό νεκροταφείο του Μάλεμε όπου αναπαύονται οι 4.465 γερμανοί στρατιώτες, στην πλειοψηφία τους είκοσι χρονών, που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης.

 

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. The Battle of Crete (German: Luftlandeschlacht um Kreta; Greek: Μάχη της Κρήτης) was a battle during World War II on the Greek island of Crete. It began on the morning of 20 May 1941, when Nazi Germany launched an airborne invasion of Crete under the code-name Unternehmen Merkur ("Operation Mercury"). Greek and Allied forces, along with Cretan civilians, defended the island. After one day of fighting, the Germans had suffered appalling casualties and none of their objectives had been achieved. The next day, through miscommunication and the failure of Allied commanders to grasp the situation, Maleme airfield in western Crete fell to the Germans, enabling them to fly in reinforcements and overwhelm the defenders. The battle lasted about 10 days. The Battle of Crete was unprecedented in three respects: it was the first mainly airborne invasion; the first time the Allies made significant use of intelligence from the deciphered German Enigma code; and the first time invading German troops encountered mass resistance from a civilian population. In light of the heavy casualties suffered by the paratroopers, Adolf Hitler forbade further large scale airborne operations. However, the Allies were impressed by the potential of paratroopers and started to build their own airborne divisions. This was the first battle where the Fallschirmjäger ("parachute rangers") were used on a massive scale. The Battle of Crete (German: Luftlandeschlacht um Kreta; Greek: Μάχη της Κρήτης) was a battle during World War II on the Greek island of Crete. It began on the morning of 20 May 1941, when Nazi Germany launched an airborne invasion of Crete under the code-name Unternehmen Merkur ("Operation Mercury"). Greek and Allied forces, along with Cretan civilians, defended the island. After one day of fighting, the Germans had suffered appalling casualties and none of their objectives had been achieved. The next day, through miscommunication and the failure of Allied commanders to grasp the situation, Maleme airfield in western Crete fell to the Germans, enabling them to fly in reinforcements and overwhelm the defenders. The battle lasted about 10 days. The Battle of Crete was unprecedented in three respects: it was the first mainly airborne invasion; the first time the Allies made significant use of intelligence from the deciphered German Enigma code; and the first time invading German troops encountered mass resistance from a civilian population. In light of the heavy casualties suffered by the paratroopers, Adolf Hitler forbade further large scale airborne operations. However, the Allies were impressed by the potential of paratroopers and started to build their own airborne divisions. This was the first battle where the Fallschirmjäger ("parachute rangers") were used on a massive scale.The Battle of Crete (+playlist)

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ !

Η Μάχη της Κρήτης

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές πάνω από την Κρήτη

Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η αεραποβατική επιχείρηση, που επιχείρησε η Ναζιστική Γερμανία κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941 και η οποία έληξε δώδεκα μέρες μετά, την 1η Ιουνίου, με την κατάληψη της Μεγαλονήσου. Ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.
Τις παραμονές της επίθεσης, οι Σύμμαχοι είχαν τακτικό πλεονέκτημα σε ξηρά και θάλασσα, ενώ οι Γερμανοί στον αέρα. Έτσι, το γερμανικό επιτελείο αποφάσισε να διεξαγάγει την επιχείρηση από αέρος με τη χρησιμοποίηση δυνάμεων αλεξιπτωτιστών σε ευρεία κλίμακα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων τέθηκε ο πτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, 51 ετών, βετεράνος πιλότος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε στη διάθεσή του 1190 αεροπλάνα (πολεμικά και μεταγωγικά) και 29.000 άνδρες (αλεξιπτωτιστές και πεζικάριους), ενώ οι Ιταλοί θα συνεισέφεραν 3.000 στρατιώτες.
Την Κρήτη υπερασπίζονταν όσοι έλληνες στρατιώτες είχαν παραμείνει στο νησί και δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιωτικοί), που είχαν διεκπεραιωθεί από την κατεχόμενη Ελλάδα. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, 52 ετών, βετεράνος και αυτός του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υπερασπιστές της Μεγαλονήσου ανήρχοντο σε περίπου 40.000, αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό, ιδίως οι Έλληνες.
Στην περιοχή των Χανίων είχε εγκατασταθεί ο Βασιλιάς Γεώργιος Β' και η εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Οι Σύμμαχοι γνώριζαν με μεγάλες λεπτομέρειες το γερμανικό σχέδιο επίθεσης, αφού είχαν κατορθώσει για πρώτη φορά να σπάσουν του γερμανικό κώδικα επικοινωνιών («Επιχείρηση Αίνιγμα»). Όμως, το πλεονέκτημα αυτό δεν το εκμεταλλεύτηκαν, εξαιτίας των διαφωνιών του Φράιμπεργκ με τους ανωτέρους του στο Λονδίνο. Οι Αμερικανοί δεν είχαν εισέλθει ακόμη στον Πόλεμο.
Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 8 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα: στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν εύκολη λεία για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες που υπεράσπιζαν το Μάλεμε. Στις μάχες έλαβε μέρος και μεγάλος αριθμός αμάχων με ό,τι όπλο είχε στη διάθεσή του, από μαχαίρια ως όπλα από την εποχή της Κρητικής Επανάστασης.

Οι Γερμανοί δεν υπολόγισαν τη συμμετοχή αμάχων στις επιχειρήσεις

Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγων που δεν είχαν υπολογίσει οι γερμανοί σχεδιαστές της επιχείρησης. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα υποδέχονταν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές. Μία ακόμη λανθασμένη εκτίμηση της γερμανικής αντικατασκοπείας υπό τον ναύαρχο Βίλχελμ φον Κανάρις ήταν ο αριθμός των μαχητών στην Κρήτη, τους οποίους υπολόγιζαν σε μόνο 5.000 άνδρες. Στις 4 το απόγευμα της 20ης Μαΐου ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στο Ρέθυμνο και μία ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Τώρα, οι μάχες διεξάγονταν σε τέσσερα μέτωπα: Χανιά, Μάλεμε, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Η πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς και αβέβαια έκβαση. Ο διοικητής των γερμανικών δυνάμεων, πτέραρχος Κουρτ Στούτεντ, απογοητευμένος από την εξέλιξη των επιχειρήσεων, σκέφθηκε ακόμη και την αυτοκτονία, αναλογιζόμενος την υπόσχεση που είχε δώσει στον Φύρερ για μια εύκολη νίκη. Το βράδυ της ίδιας μέρας, μετά από μεγάλες περιπέτειες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση μεταφέρθηκαν με βρετανικό πολεμικό στην Αίγυπτο.
Από τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου οι μάχες συνεχίσθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα και στα τέσσερα μέτωπα. Οι Γερμανοί επικεντρώθηκαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε, όπως ήταν ο πρωταρχικός τους στόχος και τα κατάφεραν προς το τέλος της ημέρας. Επωφελήθηκαν από την ασυνεννοησία στις τάξεις των Συμμάχων, αλλά υπέστησαν και πάλι μεγάλες απώλειες. Ανάμεσα στους γερμανούς αλεξιπτωτιστές που κατέλαβαν το Μέλεμε ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα του αθλητισμού και της πυγμαχίας, ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Μαξ Σμέλινγκ, 36 ετών, που έφερε το βαθμό του δεκανέα.
Η κατάληψη του αεροδρομίου ήταν στρατηγικής σημασίας για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν μεγάλες δυνάμεις από την Ελλάδα και με τον σύγχρονο οπλισμό που διέθεταν ήταν θέμα χρόνου η κυριαρχία τους στη Μεγαλόνησο. Στις 28 Μαΐου οι Γερμανοί είχαν απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια, καθιστώντας τον αγώνα τους μάταιο. Έτσι, το Λονδίνο αποφάσισε την απόσυρση των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας από την Κρήτη και τη μεταφορά τους στην Αίγυπτο. Όσες μονάδες δεν τα κατάφεραν, παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Πολλοί Έλληνες μαχητές και μαζί τους 500 Βρετανοί ανέβηκαν στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης για να συνεχίσουν τον αγώνα. Την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης.
Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν: 3.500 νεκροί, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμάλωτοι. Οι Γερμανοί, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Σύμφωνα, όμως, με συμμαχικούς υπολογισμούς, οι γερμανικές απώλειες ξεπέρασαν τις 16.000.
Η Μάχη στην Κρήτη ονομάστηκε και «Νεκροταφείο των γερμανών αλεξιπτωτιστών», εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον. Από την πλευρά τους, οι Σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν από τις μεγάλες δυνατότητες των αλεξιπτωτιστών στη μάχη και δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/267#ixzz32EoiFrwU