Το
1686, κατά τη διάρκεια του έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου, στην έρημη
τότε παραλία του Τολού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα του Βενετού
στρατηγού Μοροζίνι απ’ όπου κατευθύνθηκαν στη συνέχεια βορειότερα για
την κατάληψη του Ναυπλίου και του Άργους. Ο οικισμός του Τολού
δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν μετά την απελευθέρωση της
Ελλάδας, με ψήφισμα του Καποδίστρια
εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από την Κρήτη. Ο οικισμός
ονομάστηκε αρχικά Μινώα από το όνομα του μυθικού βασιλιά της Κρήτης
Μίνωα. Η ονομασία αυτή δεν διατηρήθηκε και τελικά επικράτησε το
παλαιότερο όνομα της περιοχής. Σήμερα, οι περισσότεροι κάτοικοι της
περιοχής έχουν κρητική καταγωγή.
Ο στρατηγός Μοροζίνι είναι ο γνωστός μας στο Ηράκλειο ο οποίος υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων το Μεγάλο Κάστρο (Χάνδακα), το 1648-1669 και ήταν εκείνος, που έφτιαξε το 1628 τη γνωστή μας Κρήνη, που φέρει το όνομά του, στην πλατεία των Λιονταριών (νυν πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου) στο Ηράκλειο.
Ο Μοροζίνι μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου άφησε απροστάτευτους τους Κρητικούς, οι οποίοι διασκορπίσθηκαν στην περιοχή του Ναυπλίου και του Άργους για να ζήσουν. Αργότερα στην περιοχή αυτή κατέφυγαν και αρκετοί Κρήτες, ως πρόσφυγες οικογενειακώς και κυρίως μετά το 1830 και τις κρητικές επαναστάσεις του 1841 και 1866-69.
Τους διασκορπισμένους εδώ κι εκεί Κρήτες πρόσφυγες περιμάζεψε ο Βασιλιάς Όθωνας, ο οποίος είχε τότε την έδρα του στην πρωτεύουσα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους στο Ναύπλιο, με ψήφισμα της 13ης (25) Μαρτίου 1831 στο οποίο ανέφερε: “Το έθνος χρεωστεί να προμηθεύσει στους Έλληνες όσοι, πολεμούντες υπέρ των δικαίων του, έχασαν τας εστίας των, τα δυνατά μέσα δια να ημπορέσουν να αποκατασταθούν εις το νέον Κράτος”.
Επίσης με τον αριθμ. 16951 Β.Δ. της 13ης (25) Οκτωβρίου 1834 “Περί οικισμού των Κρητών” αποφασίστηκε να κτιστεί, κοντά στο λιμάνι των Τολών, πόλη με το όνομα ΜΙΝΩΑ και να προσκληθούν οι διασκορπισμένοι Κρήτες να κατοικήσουν σ’ αυτήν. Το διάταγμά τους παραχωρούσε ένα μικρό σπίτι στο Τολό αξίας όχι περισσότερο από 300 δρχ. γεωργικό κλήρο 30-50 στρεμμάτων γης, ανάλογα με τα μέλη της οικογένειάς τους, ένα βόδι και τ’ απαραίτητα γεωργικά εργαλεία για να την καλλιεργούν.
Η γη όμως που τους παραχωρήθηκε ήταν άγονη και για να ζήσουν στράφηκαν προς την αλιεία. Έτσι δημιουργήθηκε το πασίγνωστο ψαροχώρι. Η θάλασσα του Αργολικού κόλπου, λόγω της διαμόρφωσής της είχε άφθονα ψάρια.
Η Μινώα αποτέλεσε αργότερα δήμο, στον οποίο προσαρτίσθηκαν και άλλοι οικισμοί της περιοχής όπως τα Ίρια, το Αυγό, το Σουληνάρι, ένα τμήμα του οικισμού της Ασίνης κ.α. Ο Δήμος Μινώας πήρε τ’ όνομά του από το βασιλιά της Κνωσού της Κρήτης Μίνωα. Κατατάχθηκε στην Γ’ Κατηγορία και είχε έδρα του το Τολό. Αριθμούσε τότε 1053 κατοίκους και ο κάθε δημότης του ονομαζόταν Μινώος. Είχε σφραγίδα που έφερε κυκλοτερώς τις λέξεις “ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” και εντός του κύκλου τις λέξεις “ΔΗΜΟΣ ΜΙΝΩΑΣ”. Η σφραγίδα είχε καθιερωθεί με Β.Δ. της 13ης (25) Οκτωβρίου 1834. Ο δήμος λειτούργησε αρκετά χρόνια κι ύστερα καταργήθηκε με την αλλαγή της νέας διοικητικής οργάνωσης του Κράτους. Το 1998 με τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων το Τολό εντάχθηκε στο δήμο Ασίνης, προς τιμή της γνωστής από τον Όμηρο αρχαίας πόλης Ασίνης, που βρίσκεται δίπλα στο Τολό.
Ο στρατηγός Μοροζίνι είναι ο γνωστός μας στο Ηράκλειο ο οποίος υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων το Μεγάλο Κάστρο (Χάνδακα), το 1648-1669 και ήταν εκείνος, που έφτιαξε το 1628 τη γνωστή μας Κρήνη, που φέρει το όνομά του, στην πλατεία των Λιονταριών (νυν πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου) στο Ηράκλειο.
Ο Μοροζίνι μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου άφησε απροστάτευτους τους Κρητικούς, οι οποίοι διασκορπίσθηκαν στην περιοχή του Ναυπλίου και του Άργους για να ζήσουν. Αργότερα στην περιοχή αυτή κατέφυγαν και αρκετοί Κρήτες, ως πρόσφυγες οικογενειακώς και κυρίως μετά το 1830 και τις κρητικές επαναστάσεις του 1841 και 1866-69.
Τους διασκορπισμένους εδώ κι εκεί Κρήτες πρόσφυγες περιμάζεψε ο Βασιλιάς Όθωνας, ο οποίος είχε τότε την έδρα του στην πρωτεύουσα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους στο Ναύπλιο, με ψήφισμα της 13ης (25) Μαρτίου 1831 στο οποίο ανέφερε: “Το έθνος χρεωστεί να προμηθεύσει στους Έλληνες όσοι, πολεμούντες υπέρ των δικαίων του, έχασαν τας εστίας των, τα δυνατά μέσα δια να ημπορέσουν να αποκατασταθούν εις το νέον Κράτος”.
Επίσης με τον αριθμ. 16951 Β.Δ. της 13ης (25) Οκτωβρίου 1834 “Περί οικισμού των Κρητών” αποφασίστηκε να κτιστεί, κοντά στο λιμάνι των Τολών, πόλη με το όνομα ΜΙΝΩΑ και να προσκληθούν οι διασκορπισμένοι Κρήτες να κατοικήσουν σ’ αυτήν. Το διάταγμά τους παραχωρούσε ένα μικρό σπίτι στο Τολό αξίας όχι περισσότερο από 300 δρχ. γεωργικό κλήρο 30-50 στρεμμάτων γης, ανάλογα με τα μέλη της οικογένειάς τους, ένα βόδι και τ’ απαραίτητα γεωργικά εργαλεία για να την καλλιεργούν.
Η γη όμως που τους παραχωρήθηκε ήταν άγονη και για να ζήσουν στράφηκαν προς την αλιεία. Έτσι δημιουργήθηκε το πασίγνωστο ψαροχώρι. Η θάλασσα του Αργολικού κόλπου, λόγω της διαμόρφωσής της είχε άφθονα ψάρια.
Η Μινώα αποτέλεσε αργότερα δήμο, στον οποίο προσαρτίσθηκαν και άλλοι οικισμοί της περιοχής όπως τα Ίρια, το Αυγό, το Σουληνάρι, ένα τμήμα του οικισμού της Ασίνης κ.α. Ο Δήμος Μινώας πήρε τ’ όνομά του από το βασιλιά της Κνωσού της Κρήτης Μίνωα. Κατατάχθηκε στην Γ’ Κατηγορία και είχε έδρα του το Τολό. Αριθμούσε τότε 1053 κατοίκους και ο κάθε δημότης του ονομαζόταν Μινώος. Είχε σφραγίδα που έφερε κυκλοτερώς τις λέξεις “ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” και εντός του κύκλου τις λέξεις “ΔΗΜΟΣ ΜΙΝΩΑΣ”. Η σφραγίδα είχε καθιερωθεί με Β.Δ. της 13ης (25) Οκτωβρίου 1834. Ο δήμος λειτούργησε αρκετά χρόνια κι ύστερα καταργήθηκε με την αλλαγή της νέας διοικητικής οργάνωσης του Κράτους. Το 1998 με τη δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων το Τολό εντάχθηκε στο δήμο Ασίνης, προς τιμή της γνωστής από τον Όμηρο αρχαίας πόλης Ασίνης, που βρίσκεται δίπλα στο Τολό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου