: Το Νησί • Ταξίδι & Εξερεύνηση • Διαδρομές
Η ιερή μαγεία του Μάρτσαλου
Για να φτάσεις στους πιο κρυμμένους
παραδείσους της κρητικής γης θα πρέπει να κοπιάσεις. Συγκεκριμένα, για
να φτάσεις ως το Μάρτσαλο θα πρέπει να σκαρφαλώσεις στα Αστερούσια, να
διασχίσεις κακοτράχαλους χωμάτινους δρόμους, να φας σκόνη, να
περπατήσεις μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού σε μονοπάτια που χάραξαν οι
κατσίκες. Τι λες, θα αντέξεις;
Cretazine Tips
- To Μάρτσαλο βρίσκεται ανάμεσα στο Κεφάλι ή Ακρωτήριο Λίθινο και το Αγιοφάραγγο. Για να φτάσεις ως εδώ παίρνεις τον όχι-και-τόσο-καλό χωματόδρομο που ξεκινάει από τη Μονή Οδηγήτριας στρίβοντας δεξιά (ο άλλος ευθεία πάει στο Αγιοφάραγγο).
- Το μήκος του φαραγγιού είναι 2 χμ. και η κατάβαση του θα σου πάρει περίπου 40 λεπτά. Δεν είναι πολύ δύσκολο μονοπάτι, είναι όμως πιο απαιτητικό από το γειτονικό Αγιοφάραγγο (λόγω κλίσης και λόγω πιο κακοτράχαλου εδάφους). Καλύτερα να φοράς παπούτσια πεζοπορίας ή άλλα κλειστά, σταθερά παπούτσια.
- Φυσικά θα πρέπει να έχεις μαζί σου νερό και σνακ! Σκιά θα βρεις κάτω από τα αλμυρίκια.
- Τα ερημητήρια ανήκουν στη γειτονική Ι.Μ. Οδηγήτριας την οποία αξίζει να επισκεφτείς (για να δεις το μικρό μουσείο αλλά και τον Πύργο του Ξωπατέρα – περισσότερα για τη μονή έχουμε γράψει εδώ).
- Από το Μάρτσαλο πέρασε και ο Άγιος Παύλος κι έτσι εδώ (όπως και στο Αγιοφάραγγο) δημιουργήθηκαν τα πρώτα ασκητήρια κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.
- Η εκκλησία της Μαρτσαλιανής (που είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου) χρησιμοποιήθηκε ως κατακόμβη στη διάρκεια των διωγμών. Στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε και σκεπάστηκε από βράχους για να την ξανα-ανακαλύψει ένας βοσκός στα μέσα του 19ου αιώνα.
- Μετά το Μάρτσαλο και την Οδηγήτρια, κι αφού η ομορφιά της διαδρομής σου άνοιξε την όρεξη, κάνεις μια στάση για φαγητό στο χωριό Σίβας. Εμείς σου προτείνουμε την ταβέρνα του Βάφη. ;-)
Το σκηνικό στο φαράγγι του Μαρτσάλου είναι κάτι ανάμεσα σε άγρια κρητική φύση και τοπίο Μέσης Ανατολής (άνετα εδώ θα μπορούσαν να γυριστούν σκηνές για βιβλικές ταινίες). Λευκά απότομα τοιχώματα των βράχων, με κοιλώματα και σπηλιές που κάποτε φιλοξένησαν ασκητές, συστάδες ενδημικών φοινίκων του Θεόφραστου που αναρωτιέσαι πώς κατάφεραν και τρύπωσαν εδώ, ελιές εκατοντάδων ετών
να φτιάχνουν με τον κορμό τους σπάνια φυσικά γλυπτά και να προσθέτουν
κάτι στην ιερή μαγεία του μέρους, ανθισμένες πικροδάφνες και φυσικά το
άγρυπνο βλέμμα των κατσικιών που παραμονεύουν σε κάθε χαράκι, σε κάθε σκιά και εποπτεύουν το πέρασμα σου.
Αφήνεις το αυτοκίνητο και ακολουθείς το μονοπάτι, κατεβαίνοντας πρώτα τα σκαλιά που σε οδηγούν στην Παναγιά τη Μαρτσαλιανή. Μια εκκλησούλα μέσα σε μια σπηλιά «ύποπτα» κωνική και συμμετρική. Τόσο ύποπτα που σου θυμίζει μινωικό τάφο – πράγμα καθόλου απίθανο, αφού το Μάρτσαλο υπήρξε λιμάνι των Μινωιτών, σύμφωνα με τις ανασκαφές που έχουν φέρει στο φως ευρήματα λιμενικού οικισμού από το 1800 – 1600 π.Χ.. Γύρω από τη Μαρτσαλιανή τα ερημητήρια, οι μικρές σκήτες των ερημιτών που ζούσαν άλλοτε εδώ φωλιάζουν μέσα στους βράχους και απολαμβάνουν τη θέα από ψηλά στο καταπράσινο φαράγγι.
Αφήνεις το αυτοκίνητο και ακολουθείς το μονοπάτι, κατεβαίνοντας πρώτα τα σκαλιά που σε οδηγούν στην Παναγιά τη Μαρτσαλιανή. Μια εκκλησούλα μέσα σε μια σπηλιά «ύποπτα» κωνική και συμμετρική. Τόσο ύποπτα που σου θυμίζει μινωικό τάφο – πράγμα καθόλου απίθανο, αφού το Μάρτσαλο υπήρξε λιμάνι των Μινωιτών, σύμφωνα με τις ανασκαφές που έχουν φέρει στο φως ευρήματα λιμενικού οικισμού από το 1800 – 1600 π.Χ.. Γύρω από τη Μαρτσαλιανή τα ερημητήρια, οι μικρές σκήτες των ερημιτών που ζούσαν άλλοτε εδώ φωλιάζουν μέσα στους βράχους και απολαμβάνουν τη θέα από ψηλά στο καταπράσινο φαράγγι.
Σπηλιές που κάποτε φιλοξένησαν ασκητές, συστάδες ενδημικών φοινίκων, πανάρχαιες ελιές και φυσικά το άγρυπνο βλέμμα των κατσικιών που σε παραμονεύουν σε κάθε χαράκιΗ κατάβαση συνεχίζεται σε ένα κατηφορικό, απότομο μονοπάτι μέχρι να βρεθείς στην κοίτη του φαραγγιού. Εκεί πια ελίσσεσαι ανάμεσα σε αρχαίες ελιές, κατσίκες, χαρουπιές και πικροδάφνες κάνοντας την απαραίτητη στάση στο μικρό φοινικόδασος. Δύο χιλιόμετρα μετά φτάνεις στην παραλία που κρύβεται πίσω από τα πελώρια αλμυρίκια. Ένας κολπίσκος ήρεμος, χωμένος βαθιά ανάμεσα στους βράχους, με γαλαζοπράσινα νερά, μαγικό βυθό, προστατευμένος από τους αέρηδες, ερημικός. Ένα «καλό λιμάνι», όπως λέγεται ότι σημαίνει η λέξη Μάρτσαλο στη λατινική του ρίζα. Και κάπως έτσι, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις ότι μερικές φορές η «Ιθάκη» αξίζει όσο και ο πηγαιμός… (όσο για τον γυρισμό και την ανάβαση, μη σε τρομάζει, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φοβάσαι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου