ΤΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ!

ΤΗΣ ΒΑΣ.ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ - ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΑ «ΚΛΟΥΚΛΟΥΔΙΑ»

Κλου – κλου στα ‘ ρνίθια σας

καλοχρονιά στα σπίθια σας.

Αρνιά και ρίφια θηλυκά

και μουσκάρια ΄ ρσενικά.

και μια κοφινιά πουλιά.

Όξω ψύλλοι και κοριοί

και στα όρη μποντικοί

απού τρώνε το τυρί.

Από παιδί θυμούμαι να ψάχνουμε με τον αδερφό μου να βρούμε  ο καθένας  πέτρες σκληρές , κάπως μεγάλες αλλά να μπορούμε να τις σηκώσουμε  και το πρωί της πρωτοχρονιάς , πηγαίναμε να κάνουμε το ποδαρικό στο σπίτι της γιαγιάς , αλλά και των θείων. 

Σε κάθε σπίτι και με άλλη πέτρα. Καθόμασταν πάνω της και λέγαμε τα παραπάνω (ακαταλαβίστικα για μένα) λόγια και αυτοί  μας έκαναν την « καλή χέρα». Μετά τις έβαζαν  πίσω από την πόρτα μέχρι τη μέρα των Φώτων , μαζί με άλλες πέτρες που έφερναν οι καλαντιστάδες. 

Στην πορεία διαπίστωσα ότι στα «κλουκλούδια» κρύβεται αυτό που καθορίζει την ευτυχία της αγροτικής οικογένειας. 

Το κλου κλου της πρώτης στροφής είναι μίμηση της φωνής των ορίθων.

Να κλωσήσει η όρνιθα άρα να ανανεωθεί ο πλούτος του σπιτιού.

Τα θηλυκά αρνιά και ρίφια μπορούν να πολλαπλασιαστούν .

Τα αρσενικά μοσχάρια ήταν ο πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του γεωργού.

Οι ψύλλοι και οι κοριοί ήταν κυριολεκτικά μάστιγα και τους εξόρκιζαν να φύγουν.

Οι ποντικοί που λατρεύουν το τυρί ήταν ο μεγάλος εχθρός του κελαριού.

Η «καλή χέρα»  που συνόδευε τα «κλουκλούδια» για μένα ήταν η μεγάλη χαρά των εορτών.

Προσπαθώ αυτό το έθιμο να το τηρώ και να το μεταφέρω στα παιδιά μου.

…..Κάνω ακόμα ποδαρικό στους γονείς μου, λέω τα «κλουκλούδια» και ο πατέρας μου  κάνει την «καλή χέρα»

Αναρτήθηκε από ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ στις Δευτέρα, Δεκεμβρίου 29, 2014

23 Δεκεμβρίου: Οι Άγιοι Δέκα μάρτυρες, οι εν Κρήτη…

OἱἍγιοι Δέκα Μάρτυρες, ἱερά εἰκόνα τοῦἹ. Ἐνοριακοῦ ΝαοῦἉγ. Δέκα τῆς ὁμώνυμης Κώμης, ἔργο Κων. Πετράκη 1851.Στό πίσω μέρος τῆς εἰκόνας ὑπάρχει σημείωση ὁὁποία λέει γιά τή θαυματουργό αὐτή εἰκόνα ὅτι τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα 1μ.μ. τοῦἔτους 1986, διασώθηκε θαυμαστῶς ἀπό πυρκαϊά

Οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες, έζησαν στην Κρήτη τον 3ο αιώνα μ.Χ.

            Από αυτούς, οι μεν Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος, Γελάσιος και Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης.

Ο Ζωτικός, από την Κνωσό. 

Ο Αγαθόπους από το λιμένα Πανούρμου. 

Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνιά. 

Ο Ευάρεστος και ο Μόβιος (ή Πόμπιος, ή Πόντιος) από το Ηράκλειο.

            Όλοι μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος.
Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί.
Καταγγέλθηκαν στον Έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος.

            Ο Έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων απολαύσεων και ηδονών. 

Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε να τους μαστιγώσουν, και κατόπιν τους λιθοβόλησαν.

Οι γενναίοι μάρτυρες του Χριστού υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια, ενθυμούμενοι τα λόγια του ψαλμωδού:
"Ανδρίζεσθε και κραταιούσθω η καρδία υμών, πάντες οι ελπίζοντες επί Κύριον". (Ψαλμ. Λ’, 25).

Δηλαδή, να έχετε γενναίο και ανδρείο φρόνημα, και η καρδιά σας ας γίνεται κραταιά και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο.

Κατόπιν, με διαταγή του Έπαρχου, οι στρατιώτες έκοψαν με τα ξίφη τους τις τίμιες κεφαλές των Δέκα χριστιανών Αγίων.

Ειδικό αφιέρωμα για τους Αγίους Δέκα στη σελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας: http://www.imga.gr/enories/ag_deka.html