«…Ολάκερη η πολιτεία ήταν ένα φρούριο, η κάθε ψυχή ήταν κι αυτή ένα φρούριο αιώνια πολιορκούμενο κι είχε καπετάνιο ένα Αγιο, τον Άγιο Μηνά, τον προστάτη του Μεγάλου Κάστρου. Ενας Αγιος που δεν έμενε μόνο στο εικόνισμά του, κατέβαινε κάθε νύχτα, έβγαινε περιπολία. Σφαλνούσε τις πόρτες, όσες είχαν ξεχάσει οι Χριστιανοί ανοιχτές, σφύριζε στους νυχτοπαρωρίτες να γυρίσουν πια στα σπίτια τους, στέκουνταν απόξω από τις πόρτες κι αφουκράζονταν ευχαριστημένος όταν άκουγε τραγούδι…
…Κι όταν οι Τούρκοι ακόνιζαν τα μαχαίρια τους κι ετοιμάζουνταν να ριχτούν στους Χριστιανούς, πετιόταν ο Αϊ-Μηνάς πάλι από το κόνισμά του να διαφεντέψει τους Καστρινούς…
…Δεν ήταν μονάχα άγιος ο Αϊ-Μηνάς, ήταν ο καπετάνιος τους, καπετάν Μηνά τον έλεγαν και του πήγαιναν κρυφά τ’ άρματά τους να τα βλογήσει…».
Ο Άγιος Μηνάς, τότε που ταν ο Ρόμελ εκεί, με τις στρατιές του, ο Γερμανός, ήταν στρατάρχης, κι ο Μοντγκόμερι, ο άλλος ο Άγγλος, ο αντίθετος, ξεσήκωσε αμμοθύελλα στην έρημο. Κι αχρήστευσε όλα τα τάνκς και τις πολεμικές μηχανές των Γερμανών και άλλαξε, λοιπόν, μετά, η ροή των γεγονότων και του πολέμου κι όλα έγιναν, απέβησαν, υπέρ των συμμάχων μας είναι ο μεγάλος νικητής και στην Κρήτη, εκεί στη μάχη της Κρήτης, ο Άγιος Μηνάς ήταν κοντά και μπροστά.
Στο Ηράκλειο, που ναι ο ναός του, εμπόδιζε τις γερμανικές βόμβες να πέσουν επάνω. Κι όταν κατέβηκε, αργότερα, ο πιλότος, που έπεσε η Κρήτη μας, του είχε κάνει εντύπωση και λέει: να πάω να δώ. Τι είν αυτό , λέει, που εμπόδιζε τις βόμβες και πάει και κοιτάζει, μέσα βλέπει τον Άγιο. Αυτός , λέει, μ’ εμπόδιζε ο Άγιος Μηνάς τον εμπόδιζε. Αυτή είν η πίστη μας, η θρησκεία μας, η Εκκλησία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου