Η ΜΑΝΑ!

Η μάννα στην Κρητική  μαντινάδα…

Μια ξεχωριστή ανθολογία από μαντινάδες  γνωστών μαντιναδολόγων για τη μάνα δημοσιεύει στη σελίδα του στο f/b ο εκπαιδευτικός κ. Κωστής Παπαμαρκάκης!

 

 

Μερικές από αυτές δημοσιεύουμε σήμερα:

 

Αν είχε η χαρά φωνή και μάθια να κοιτάζει....
ήθελε με τη μάνα μου, όταν γελά να μοιάζει!

(Λεουνάκης Νεκτάριος)

 

Οι μάνες είναι  δυο λογιώ, διαφέρουνε  στο πόνο,

άλλες  πονούνε μια ζωή...κι άλλες  στη γέννα μονό...

(Κεφαλούκος Νίκος)

 

Εσύ 'σαι που με δίδαξες, μάνα μαυροντυμένη
πέτρα και φως είν' η ζωή σα βιόλα ανθισμένη!
(Καλομοίρης Πέτρος)

 

Δε βρίσκω λόγια ευχαριστώ και σ' αγαπώ να βγάλω,

μάνα μου που μου χάρισες το κόσμο το μεγάλο!

(Ραπτάκης Γιώργος)

 

Όσα υπάρχουν σ' αγαπώ, απ' την ψυχή μου βγάνω,
μάνα μου και αρχόντισσα και δώρο σου τα κάνω!

(Μάρω Γεωργιλαδάκη)
                                 
Η αγκαλιά σου μάνα μου, κάθε φορά που μπαίνω,

μοιάζει καντήλι που πότε δεν το βρήκα σβησμένο

(Βούλα Χανιωτάκη-Μπαστάκη)

 

Γερνά το σώμα μα η ψυχή, τ’ ανθρώπου δεν αλλάζει,
γι’ αυτό φωνάζει μάνα, μου όταν αναστενάζει.

(Μακρυδάκης Μανώλης)

 

Μάνα μου, μάνα μάνα μου, πάντα κοντά μου μείνε,

όποιος σε χάσει είν' ορφανός, όσο χρονώ κι αν είναι....

(Πανηγυράκης  Σπύρος)

 

Μονό  η μάνα μου  μπορεί  να  νοιώσει  τον καημό  μου,

γιατί  γροικά  από  μακριά  τον  αναστεναγμό  μου!

(Μαυροκώστας)

 

Μια  φορά  με  γέννησες  και  δέκα  σε παιδεύω,
μα εκατό  σε  αγαπώ  και χίλιες  σε  λατρεύω!

(Αγνώστου)

 

Σήμερα διαφορετική ειν΄ από τσ΄ άλλες μέρες!
να ζήσουν να γεράσουνε του κόσμου οι μητέρες...

(Σιμησακογιώργης)

Δεν άκουσα για δε χτυπά, αλλού πόθες καμπάνα,
ιδία μ' αυτή που σείστρο τζη....είν' η ευχή σου μάνα...

(Τζαγκαράκης Νίκος)

Στον ίδιο τόπο ανθοφορεί, η ίδια μαντζουράνα,
δεν έχει αλλάξει τίποτα, μόνο η μορφή σου μάνα!

(Ραπτάκης Γιώργης)

 

Ακόμη κ' νερό να πιω, στσι μάνας μου τη βρύση,

 

τη μυρωδιά τη στοργική, στα χείλη μου  θ' αφήσει!

 

(Κοζύρης)